Don't let me go

Κεφάλαιο 38

Όταν λέει αυτή την φράση μια πράσινη λάμψη βγαίνει από το ραβδί του αλλά δεν προλαβαίνει να φτάσει στον Draco αφού εγώ την σταματάω με το χέρι μου και την στρέφω στον ουρανό.
- Τι? Πως το έκανες αυτό? Λέει ο Voldemort αλλά εγώ δεν ακούω τίποτα. Ξαφνικά τα μάτια μου ασπρίζουν και αρχίζω να αιωρούμαι. Με την τηλεκινητοκοτητα μου σπρώχνω τους πάντες έξω από την σφαίρα με αποτέλεσμα να μείνω μόνο εγώ με τον Voldemort.
- Τι συμβαίνει?! Λέει ο Voldemort και για πρώτη φορά βλέπω τον πόνο στα μάτια του.  Τότε αρχίζω να τον πνίγω και εκείνος δεν μπορει να μιλήσει.
- Με έκανες να χάσω πολλά πράγματα. Την ανθρωπιά μου, την ακεραιότητα μου, τον εαυτό μου,την μητέρα μου... Αλλά άκουσε με καλά.... ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΆ ΤΟΥ DRACO Ή ΚΑΝΕΝΟΣ ΆΛΛΟΥ! ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝ! Λέω και μια ακτίνα φωτός βγαίνει από το χέρι μου και διαπερνά την καρδιά του Voldemort με αποτέλεσμα να διαλύεται σε κομμάτια. Τότε η σφαίρα διαλύεται και εγώ πέφτω στο πάτωμα λιποθυμη.
******
Κάποια στιγμή ξυπνάω στο νοσοκομείο με τον Draco δίπλα μου.
- Draco..... Λέω και αυτός στρέφει το βλέμμα του πάνω μου.
- Y/N!!! Αχ ευτυχώς είσαι καλά! Λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά.
- Draco δεν μπορώ να αναπνεύσω. Λέω και αυτός με κοιτάει.
- Δεν με ενδιαφέρει. Λέει και με φιλάει παθιασμένα.
- Ανησύχησα τόσο πολύ! Μην μου το ξανα κανεις αυτό!!! Λέει και με ξανά φιλάει.
- Πως γίνεται πάντα ένας από τους δύό μας να καταλήγει πάντα στο νοσοκομείο? Λέω και γελάω.
- Δεν ξέρω πάντως έχει αρχίσει να μου την δίνει. Λέει και γελάμε.
- Λοιπόν πόσο καιρό είμαι έτσι? Λέω και του χαϊδεύω το μάγουλο.
- Περίπου μια βδομάδα. Λέει και κοιτάει το πάτωμα.
- Αααα καταπληκτικό. Λέω και γελάω.
- Εμμμ Y/N έχω να σου πω κάτι που πρέπει να ξέρεις....Λέει ο Draco και σοβαρεύει.
- Ωχχχ τι είναι? Λέω ανήσυχη.
- Αύριο θα....θα γίνει η κηδεία την μητέρας σου και.... απλά ήθελα να σου το πω γιατί έπρεπε να το ξέρεις. Λέει και ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο καθώς θυμάμαι το βλέμμα της την ώρα που πέθαινε στα χέρια μου.
- Οου εμμ σε ευχαριστώ που μου το είπες...Λέω και άλλο ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο μου. Τότε ο Draco το βλέπει και με παίρνει αγκαλιά.
- Δεν χρειάζεται να κλαις. Εκείνη δεν θα ήθελε να κλαις. Και να θυμάσαι τα λόγια της εγώ θα σε προσέχω πάντα και για πάντα. Λέει και με φιλάει στο μάγουλο.
- Είμαι σίγουρη για αυτό. Λέω και χαμογελάω. Ξαφνικά από το πουθενά η Hermione, ο Ron, η Luna και ο Neville μπαίνουν μέσα στο νοσοκομείο και με βλέπουν ξύπνια.
- Y/N!!! Λένε και οι τέσσερις και τρέχουν να με αγκαλιάσουν.
- Πόσο μας έλειψες! Λένε και με αγκαλιάζουν πιο σφιχτά.
- Παιδιά θα με παίξετε. Λέω και εκείνη με αφήνουν.
- Συγγνώμη. Λένε και γελάνε.
- Έλα μωρό μου πάμε στο δωμάτιο μας πρέπει να ξεκουραστείς για να είσαι γερή αύριο λέει ο Draco και παίρνει στην αγκαλιά του.
- Draco μπορώ να περπατήσω και μόνη μου ξέρεις. Λέω και γελάω.
- Πίστεψε με μου είναι παντελώς αδιάφορο. Λέει και με πάει πίσω στο δωμάτιο. Με αφήνει απαλά στο κρεβάτι και ξαπλώνει δίπλα μου.
- Καληνύχτα άγγελε μου. Λέει και με φιλάει στο μέτωπο.
- Καληνύχτα μωρό μου. Λεω6και πέφτουμε για ύπνο.
******
Το επόμενο πρωί ο Draco με ξυπνάει με φιλιά στο λαιμό για να μου φτιάξει την διάθεση.
- Μμμμ καλημέρα. Λέω και τον φιλάω.
- Καλημέρα υπναρου. Λέει και με φιλάει και αυτός.
- Τι ώρα είναι? Λέω τραβώντας τα μάτια μου.
- Είναι 8:30 το πρωί και πρέπει να ετοιμαστούμε για... ξέρεις για...
- Την κηδεία μπορείς να το πεις ξέρεις. Λέω και σηκώνομαι.
- Θα είμαι έτοιμη σε μια ώρα περίπου.
- Εντάξει μωρό μου έτσι και αλλιώς και εγώ πρέπει να ετοιμαστώ. Λέει και πάω στο μπάνιο. Έβαλα αυτό εδώ το outfit:

- Έτοιμη! Λέω και πάμε προς την αίθουσα.
Μόλις φτάσαμε καθίσαμε στις καρέκλες μας και ο Dumbledore ξεκίνησε τον λόγο του.
- Σήμερα θρηνούμε ένα άτομο που θα μείνει στης καρδιές μας. Η Lara Madison. Σπουδέα γυναίκα,φίλη, δασκάλα και το πιο σημαντικό μητέρα. Ήταν γενεά μέχρι το τέλος. Δεν την φόβισε τίποτα. Ούτε καν ο θάνατος. Μου έλεγε συχνά ότι το καλύτερο δώρο που είχε ποτέ στην ζωή της ήταν η κόρη της η Y/N Madison. Θα ήταν περήφανη για εκείνη. Για το πως έδειξε θάρρος όπως εκείνη και νίκησε σε όλους μας γνωστό Voldemort.
- Ακούω αυτά τα λόγια και δεν συγκρατώ τα δάκρυα μου. Ξεσπάω σε κλάματα και ο Draco με αγκαλιάζει για να με ηρεμήσει.
- Αυτά είχα να πω για αυτό το υπέροχο άτομο που μας άφησε. Και εύχομαι να έχει βρει την γαλήνη όπου και να βρίσκεται. Λέει ο Dumbledore και κατεβαίνει από το βάθρο του.
- Παρακαλώ πολύ οποίος θέλει να πει κάτι να σηκωθεί στο βάθρο και να μιλήσει. Τότε εγώ σηκώνομαι και πάω προς το βάθρο.
- Γειά σας. Πολλοί ίσως να μην με γνωρίζετε αλλά είμαι η κόρη αυτής της υπέροχης γυναίκας. Μέχρι πριν 1 μήνα δεν πίστευα ότι θα δεθω τόσο πολύ με έναν άνθρωπο που με έκανε να νιώσω τόσο πόνο. Πλέον εύχομαι να είναι εκεί ψηλά και να με προσέχει πάντα. Αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει αφήσει έναν άγγελο να με προσέχει εδώ στην γη και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Είμαι περήφανη που αποκαλούμε κόρη της. Ευχαριστώ. Όλοι χειροκροτουν και εγώ έχω αρχίσει να κλαίω πάλι. Ο Draco έρχεται και μου δίνει ένα μεγάλο φιλί.
- Το ξέρεις ότι είσαι υπέροχη? Λέει και με κοιτάει στα μάτια.
- Ξέρεις ότι είσαι ο φύλακας άγγελος μου? Του λέω και φεύγουμε αγκαλιά προς το δωμάτιο.
Hallo! Αυτό ήταν το σημερινό κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε. Τώρα το spoiler ( Θα περάσουν κάποιοι μήνες από την κηδεία της μητέρας της Y/N. Σε αυτό το χρονικό διάστημα εκτός από τους φίλους της και τον Draco η Y/N έχει έρθει κοντά με τον Cedric. Ο Draco δεν τον συμπαθεί τόσο πολύ και τον βλέπει με κακό μάτι κάτι που η Y/N δεν καταλαβαίνει. Με την τόση παρέα ο Cedric θα θελήσει να μιλήσει για κάτι στην Y/N το οποίο θα αλλάξει τα πράγματα. Τώρα δεν ξέρω αν η αλλαγή θα είναι καλή ή άσχημη)
Enjoy 💚