Bu gün de bir yola çıktım. Sonu gözükmeyen ve içinizi karartan bir yol bu. Anlat dediler anlattım, konuş dediler konuştum, suç sende dediler kabulendim ama sıkıntı bunda değil onlar benden ne istedilerse yaptım ama sonu hiç bir zaman görülmedi.
En çok can yakan da hiç bir zaman haklı çıkmaman. Ben size kendimi sundum sandım ama içimde hep bir çocuk sakladım. Bu durumdan bende habersizdim siz beni suçlarken ben onun yanına sığındım, kalbimi o gördü. Siz beni kendinize göre şekilendirdiniz bense o kalıba uydum. Senelerce o kalıba göre yaşadım ama yine istediğiniz olmadı ve beni suçladınız. Ben yine ağladım ve sığındığım tek yer yine kendim oldum.
Canım yandı ya biriniz dönüp bakamadınız. Hep güldüm ama şunu unuttunuz en çok gülen kişi birşeyler saklar. Ben sakladım, ben güldüm ama siz farka etmediniz. Dert yandınız yol gösterdim ben güldüm dertsiz sandınız. Ben yoruldum, bak gözlerime bak nasıl sönük, bak yüzüme renk yok bak ya bak acıyo.
Ben kendimi kaybettim uzay boşluğunda sürükleniyorum ama el uzatan yok. Ben kendi benliğimi bulamıyorum. Şu an bilmediğim bir şehirde yabancı bir odada kalıyorum kendime ev arıyorum .
İşte bu da benim kendimi bulma yolum. Belki bir gün kendimi bulurum belki sizde benimle birlikte kendinizi bulursunuz hadi gelin ve yeni bir kişilik bulalım.
Hep doğru yolda olma umuduyla🍁🍃🍂
