>>>>>>> Parallel<<<<<<<<<<<<<
"အား ကျွတ် "
ဟိုတည်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့အတွက်သူပြင်ဆင်နေတုန်းအချိန်မှာပဲ ယခု သတိရလာတော့ အဆောက်အအုံတစ်လုံး၏ အိပ်ယာပေါ်တွင်လှဲလျက်သားဖြစ်နေသည်။
အနောက်ကနေ တစ်ယောက်ယောက်သိုင်းဖက်၍မေ့ဆေးထိုးသည်ကိုတော့ မှတ်မိနေသည် သို့သော်လည်း ဆေးအရှိန်ကြောင့် ဘယ်သူ ဘယ်ဝါမှန်းသေခြာမကြည့်မိချေ။
"ဟမ် Jung Kook !! မင်း !!"
" Hello ထယ်ယောင်း မတွေ့ရတာတောင် 1ရက်ရှိပြီ "
သူ၏အရှေ့တည့်တည့်မှာပင် အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် ထိုင်ကြည့်နေသော Jk တစ်ယောက်ကြောင့် လန့်ဖြန့်သွားသည်။
အမြန်ထပြီး ဆွဲထိုးဖို့လုပ်သော်လည်း လက်များကို ခိုင်မာစွာသံကြိုး များဖြင့် ခတ်ထားသည်မို့ အားအင်များမှာ အချည်းနှီး ပင် ။
"မင်း ~~မင်း အခုငါ့ကိုကြို းဖြည်ပေး ။ "
"Wow ဘာလို့လဲ မင်းကောင်မဆီ ဒိုးမလို့လား ??. ဟို မှာကြည့် "
jk လက်ညှိ း ထိုးရာသို့လိုက်ကြည့်လိုက်သည်မှာပင်
"မင်းအခုချိန်ပြေးသွားလဲအလကားပဲနော် ည 9 နာရီထိုးနေပြီ ။ "
"မင်း မင်္ဂလာပွဲက ပြီးတာကြာသလို မင်းမိဘတွေရော မင်းကောင်မလေးကပါ အခုချိန် အရှက်တကွဲနဲ့ ငိုနေလောက်ပြီ မင်းသိလား "
"Jk မင်း တော်တော်ယုတ်မာတာပဲ ။ ငါမင်းကိုဘာလုပ်မိလို့ ငါ့ကိုဒီလို ဖမ်းထားရတာလဲ ?? "
"ဘာမှမလုပ်လဲငါက ဖမ်းထားတာဆိုရင်ရော ?? "
"မင်း !! "
" What ??? ဘာလဲ မကျေနပ်လို့လား ?? ဒါမှမဟုတ် မင်းစော်ကိုလွမ်းနေတာလား ?? "
"မင်း Ji hyunကိုငါ့ဆီကလုချင်နေတာကိုငါရိပ်မိတယ် Jk ဒါပေမယ့်မင်း မင်းဒီလိုယုတ်မာမယ်လို့ငါမထင်ထားဘူး "
"ဟားဟားဟားဟား ငါကလား?? Ji Hyunကို ??? တော်စမ်းပါကွာ "
"ဒါဆိုဘာအကြောင်းရှိနေသေးလို့လဲ ?? ဘာလဲမင်းငါ့ကိုအရင်ကထဲကမနိုင်ဖူးလို့ ဒီလိုအောက်တန်းကျတာကိုလုပ်တာလား ?? "
Part-17
Start from the beginning
