ဘယ္သူဘယ္ဝါေပၚမွ ဒီလိုအေျခအေနအထိမဆိုးသြမ္းဖူးေခ် ။
"ဘာ !!!! စိတ္ခ် ငါမင္းကိုအျမဲေနွာက္ယွက္ေနမွာ ။ အဲ႔မိန္းမကိုမင္းပိုင္ဆိုင္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔ ေလာေလာငါ့မယားလုပ္လိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္း "
" ေခြးစကားမေျပာနဲ႔ ငါ့ကိုလြတ္ေပး ။ ငါမင္းကိုမုန္းတယ္ မင္းျကားလား ငါမင္းကို မုန္းတယ္ Jk "
အနားသို႔တိုးလာေသာjkကိုျကည့္ရင္း ထယ္ေယာင္းရွုန္းထြက္ေနေလသည္။ င္ို့ေသာ္လည္း ခ်ဴ ပ္ေနွာင္ထားေသာထို သံျကိုးမ်ားေျကာင့္ အခ်ည္းနွီးပင္ ။
"မင္း ေခြးစိတ္ေပါက္ေနတာလား?? ငါကေယာပ်္ားေလးကြ တနွာရူး "
"မင္းဘာျဖစ္ျဖစ္စိတ္မဝင္စားဘူး ငါ့စိတ္လာဆြတာမင္း အဲ႔ေတာ့ တသက္လံုးမင္းငါ့ေဘးမွာ အရွက္တကြဲေန"
ထယ္ေယာင္းရဲ႔နွုတ္ခမ္းမ်ားကို ခပ္ျကမ္းျကမ္းဆြဲနမ္းလိုက္သည္။ ရွုန္းထြက္ေနေသာေခါင္းကို တင္းျကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ရင္း ေသြးထြက္ေအာင္ပင္နွုတ္ခမ္းကိုဆြဲကိုက္လိုက္သည္။
"ထြီ ငါမင္းကိုရြံတယ္။ အခုငါ့ကိုလႊတ္ေပး အေျခာက္လိုေကာင္ "
"ငါအေျခာက္လား အစိုလားမင္းသိရမွာ ဒီညပဲ "
အက်ီ ၤပိုဆြဲခ်ြတ္ကာ ထယ္ေယာက္း၏ နို႔သီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ အားကုန္ေျခလိုက္သည္။
"အား !! "
ထို႔ေနာက္ လ်ာျဖင့္ ကလိကာ စုပ္ယူလိုက္သည္။Jk၏ လက္တစ္ဖက္မွာ ေအာက္သို႔ ျမွားဦးလွည့္ကာ ေဘာင္းဘီဇစ္အားအဆံုးထိ ဆြဲခ်ြတ္လိုက္သည္။
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ မေအာ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ နာက်င္မွုကိုခံစားေနရေလသည္။ ပါးျပင္မွာေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လ်က္ပင္ ~
" ဘယ္လိုပဲ ငါ့မိန္းမလုပ္ရတာေကာင္းလား ?? ဒီညမင္းရဲ႔မဂၤလာဦးညပဲ မဟုတ္လား ?? "
" JK ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါကြာ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြား အီးဟီးဟီး "
"င္ိုတာလား ?? ခုနကငါ့ကိုကပ္ကပ္လန္ေအာင္ထိုင္ေအာ္ေနတာ ဘယ္သူမ်ားလဲ?? "
Part-17
Mulai dari awal
