"မင်း ခွေးစိတ်ပေါက်နေတာလား?? ငါကယောပျ်ားလေးကွ တနှာရူး "
"မင်းဘာဖြစ်ဖြစ်စိတ်မဝင်စားဘူး ငါ့စိတ်လာဆွတာမင်း အဲ့တော့ တသက်လုံးမင်းငါ့ဘေးမှာ အရှက်တကွဲနေ"
ထယ်ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲနမ်းလိုက်သည်။ ရှုန်းထွက်နေသောခေါင်းကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း သွေးထွက်အောင်ပင်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲကိုက်လိုက်သည်။
"ထွီ ငါမင်းကိုရွံတယ်။ အခုငါ့ကိုလွှတ်ပေး အခြောက်လိုကောင် "
"ငါအခြောက်လား အစိုလားမင်းသိရမှာ ဒီညပဲ "
အကျီ ၤပိုဆွဲချွတ်ကာ ထယ်ယောက်း၏ နို့သီးများကို လက်ဖြင့် အားကုန်ခြေလိုက်သည်။
"အား !! "
ထို့နောက် လျာဖြင့် ကလိကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။Jk၏ လက်တစ်ဖက်မှာ အောက်သို့ မြှားဦးလှည့်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်အားအဆုံးထိ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် မအော်နိုင်လောက်အောင်ပင် နာကျင်မှုကိုခံစားနေရလေသည်။ ပါးပြင်မှာတော့ မျက်ရည်များစီးကျလျက်ပင် ~
" ဘယ်လိုပဲ ငါ့မိန်းမလုပ်ရတာကောင်းလား ?? ဒီညမင်းရဲ့မင်္ဂလာဦးညပဲ မဟုတ်လား ?? "
" JK ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါကွာ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ငါတောင်းပန်ပါတယ်ကွား အီးဟီးဟီး "
"င်ိုတာလား ?? ခုနကငါ့ကိုကပ်ကပ်လန်အောင်ထိုင်အော်နေတာ ဘယ်သူများလဲ?? "
" ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ငါ့ကိုပေါက်ကရတော့မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ။ ငါမင်းကျေနပ်သလိုတောင်းပန်ပါ့မယ် နော် "
" ငါက နောက်ကျသွားပြီလို့ပြောရင်ရော ??? "
"မင်းဘာလို့ငါ့ကိုမှဒီလိုလုပ်ရတာလဲ?? ငါမင်းကိုအရမ်းမုန်းတယ် ရွံလဲရွံတယ် အခြောက်ကောင် JK "
"ငါ့ညီကတော့ထောင်နေပြီ။ "
Jk၏လက်များမှာ ဇစ်ဖြုတ်ထားသည့်အောက်သို့ လျှိ ဝင်ကာ ထယ်ယောင်း၏ငယ်ပါ ကိုသွားညစ်လိုက်သည်။
"အား !!နာတယ် "
ထိုးနောက် ထိုငယ်ပါ၏အနောက်က အပေါက်ငယ်အားလက်ဖြင့် အထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ ထယ်ယောင်း၏ ပါးစပ်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းနေသည်။
"အင်းးးးး !!!"
"မင်းကအရမ်းနားညီးတယ် အော်နေမှာလား ""
Jk သူ၏ငယ်ပါကိုထုတ်လိုက်သည်နှင့် ထယ်ယောင်းမျက်လုံးပြူ း သွားသည်။
သူ၏ငယ်ပါထက်အဆပေါင်းများစွာကြီးလှသည့်မာန်ထောင်နေသော ထို အရာကြီးကြောင့်
ထယ်ယေင်းပါးစပ်တစ်ခုလုံးပြည့်နှက်သွားလေသည်။ အန်ချင်နေသော်လည်း feelတက်၍မရပ်သေးသောJKကိုကြည့်ကာ ထယ်ယောင်းမျက်ရည်ကြနေလေပြီ။
>>>>>>>မျှော် <<<<<<<<<<<<<
A/N
တန်းလန်းပဲကြိုက်တယ် ။
vote နည်းလို့ဒီficကို မupချင်သော်လည်း တောင်းဆိုလို့upခဲ့သည်။
Vote- 150ရ ရင်ပြန်လာခဲ့မယ်။ မရရင်မရေးပါ။
လိုအပ်ချက်လေးတွေရေးပေးသွားကြပါဦး အာသာလဲ မရေးတာကြာတော့ အရေးအသားစုတ်နေတယ်။
Part-17
Start from the beginning
