ထယ်ယောင်းရဲ့ထိုးနှက်တဲ့စကားကြောင့် JK ဒေါသမီးစထွက်လာသည်။
"မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်ရင်တော့ မင်းအတွက်ကံကောင်းမယ်ထင်တယ်။ "
"ထွီ !! မပိတ်တော့ရော မင်းကဘာလုပ်နိုင်မှာတဲ့လဲ ?? မိန်းမလိုမိန်းမရကောင် "
" တောက်စ် !!! မင်း $ပါးစပ်မပိတ်ဘူးလား ?? ငါဘာလုပ်မိမလဲဆိုတာငါမသိဘူး ဒါပေမယ့်မင်းအတွက်ဆိုးကျိုးပဲဖြစ်လိမ့်မယ် "
" ငါအရင်ကကြောက်ရင်ကြောက်မယ် a ဒါပေမဟ့် အခုတော့မင်းကိုရွံတယ် ။ မင်းဘာလို့ငါ့ မင်္ဂလာပွဲကိုဖျက်ရတာလဲ "
" ထယ်ယောင်း မင်းJi hyunကိုအဲ့လောက်တောင်ကြိုက်လား ?? "
Jk ရဲ့စကားကိုအနိုင်ယူချင်တဲ့စိတ်သာရှိတာကြောင့်
"a ကြိုက်တယ် ငါ ji hyunကိုကြိုက်တယ် အဲ့ဒါမင်း $ပူတပြားသားမှမပါဘူး ဒါကြောင့်အခု ငါ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ "
ဘေးနားက ဝိုင်ပုလင်းကိုဆွဲကိုင်ကာ ထယ်ယောင်းဘေးသို့ကောက်ပေါက်လိုက်သည်။
"ခွမ်း !!!! !!! !!! "
ဖန်ပုလင်းစများလွှင့်ပျံလာသည်မို့ ထယ်ယောင်းပါးပြင်တွက်သွေးစီးလာသည်။ အမြဲညင်ညင် သာသာ နေလာသည်မို့ ထယ်ယောင်း မျက်ရည်တွေကျလာသည်။
"မင်း !!! Jk ငါမင်းကို $ရမ်းမုန်းတယ် !!! မင်းငါ့ဘဝကနေထွက်သွားပေး !!!!! "
လောင်နေသည့်မီးစကိုထယ်ယောင်းထပ်ခါထပ်ခါပင်သွားရှို့နေလေပြီ။ ထယ်ယောင်အပေါ်ရှိနေတဲ့ခံစားချက်ကိုနာမလည်သော်ငှား jk ပိုပို၍ ဆိုးလာသည်။
ဘယ်သူဘယ်ဝါပေါ်မှ ဒီလိုအခြေအနေအထိမဆိုးသွမ်းဖူးချေ ။
"ဘာ !!!! စိတ်ချ ငါမင်းကိုအမြဲနှောက်ယှက်နေမှာ ။ အဲ့မိန်းမကိုမင်းပိုင်ဆိုင်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့ လောလောငါ့မယားလုပ်လိုက်တော့ ထယ်ယောင်း "
" ခွေးစကားမပြောနဲ့ ငါ့ကိုလွတ်ပေး ။ ငါမင်းကိုမုန်းတယ် မင်းကြားလား ငါမင်းကို မုန်းတယ် Jk "
အနားသို့တိုးလာသောjkကိုကြည့်ရင်း ထယ်ယောင်းရှုန်းထွက်နေလေသည်။ င်ို့သော်လည်း ချူ ပ်နှောင်ထားသောထို သံကြိုးများကြောင့် အချည်းနှီးပင် ။
Part-17
Start from the beginning
