Bites and howles

04

Emily word wakker in de ochtend, ze moet gisteren in slaap zijn gevallen tijdens het spelen van haar nieuwe game. Ze kijkt naar het licht dat door haar raam schijnt en besluit op te staan. Ze kleed zich aan en pakt haar skateboard. "Mam, pap, ik ga skateboarden!" Roept ze.

"Doe voorzichtig liefje!" Roept haar moeder terug.

"Altijd mam!" Antwoord Emily. Ze gaat naar buiten en vertrekt op haar skateboard. Ze is er heel blij mee nu ze het officieel kan. Opeens botst ze tegen iemand aan en voor ze de grond raakt word ze opgevangen.

"Goeiemorgen Emily, niet gedacht jou hier te zien." Grijnst Jacob en kijkt in haar ogen. Ze glimlacht en meteen imprint hij zich. Oh nee! Imprinting: Het is eigenlijk niet zoals liefde op het eerste gezicht. Het is meer als ... de zwaartekracht beweegt ... plotseling, is het niet meer de aarde die je hier houdt, zij doet dat ... Je wordt wat ze wil dat je bent, of dat nu een beschermer is, of een minnaar, of een vriend.

"Gaat het wel? Je leek zo verzonken in gedachten? Ik zei dankje." Antwoord Emily met een glimlach en staat recht.

"Ja sorry, graag gedaan." Antwoord Jacob en kijkt naar het skateboard. "Gekregen voor kerst?"

"Jup, nu kunnen we samen skateboarden." Lacht ze.

"Kom dan." Antwoord Jacob en pakt zijn skateboard op. Ze lacht en gaat met hem mee. Ze skateboarden door het dorp en langs de school. "Hier begin je over een paar dagen." Grinnikt Jacob.

"Bruh, liever niet over nadenken." Antwoord Emily. Ze gaan verder en komen uiteindelijk terug aan bij haar huis. "Later Jacob!" Roept Emily voor ze naar binnen gaat.

"Later!" Antwoord Jacob en pakt zijn skateboard op. Hij rent naar zijn familie, gooit zijn skateboard in het gras en gaat op zijn rug liggen.

"Wat heb jij Jacob?" Vraagt Leah verwart.

"Het gebeurde gewoon! Ik, ik weet het allemaal niet meer!" Antwoord hij.

"Oh hij imprinted op Emily!" Roept Sam lachend.

"Wat? Echt?" Vraagt Seth verbaasd. Jacob gaat rechtop zitten en knikt.

"Oh! Succes met dat!" Roept Jared plagend.

Die middag zit Emily te lezen als ze opeens gegrom buiten hoort. Ze staat op en loopt naar de deur. Diva rent met een schok naar buiten. "Oh nee! Diva!" Roept Emily en rent erachteraan. Door het bos, ze springt over stenen en duikt onder takken. Ze ziet Diva bij een bende wolven staan die groter dan zijzelf zijn. "Diva, kom hier." Zegt Emily rustig. Ze kijkt in de ogen van een donker bruine wolf en schrikt. De wolven zijn ook geschrokken en kijken haar aan. "Man ik word gek, die ogen lijken op die van Jacob." Mompelt ze waardoor de wolven nog erger schrikken.

"Jongens jullie... shit!" Roept Leah als ze Emily ziet.

"Ok wat de hel is hier aan de hand?" Vraagt Emily. De wolven veranderen terug naar de jongens die Emily nu door en door kent. "Die had ik niet zien aankomen." Antwoord ze.

"Je herkende zijn ogen." Grijnst Sam.

"Dus?" Vraagt Emily verdedigend.

"Laat het ons uitleggen." Zegt Seth hopend dat ze blijft.

"Ben je gek? Ik ga niet weglopen nu! Dit was het coolste wat ik ooit heb gezien." Antwoord ze en de jongens lachen van opluchting.

Ze lopen terug en vertellen ondertussen over hunzelf en de weerwolven die ze zijn. "Dus je bent helemaal niet bang?" Vraagt Jacob nerveus alsof haar antwoord het einde van de wereld kan betekenen.

"Nee, nu snap ik trouwens wel waarom Diva zo naar jullie trekt maar dat is een bijzaak." Antwoord Emily.

"Oh moet gaan jongens, men ouders weten niet waar ik ben." Zucht Emily als ze op haar horloge kijkt.

"Later Em!" Roepen de jongens en Emily verdwijnt met Diva tussen de bomen.

"Ze is een blijvertje." Zegt Quil tegen Jacob.

"Ze is niet eens bang." Antwoord Jacob met de grootste glimlach iemand hebben kan.

-----

"Emily waar was je?" Vraagt Natalie en omhelst haar dochter.

"Diva rende weer eens naar de mensen van gisteren dus ik rende achter der aan." Antwoord Emily.

"Oh goed." Zegt Natalie opgelucht en gaat naar binnen. Emily besluit niks te zeggen over de weerwolven, dat geheim houd ze liever nog even voor zich.