Üçüncü tekil şahıs

Adsız Bölüm 4

Günlerce evden çıkmamıştım . Telefonum Emre’nin Aslı’nın mesajları aramalarıyla doluydu . Hiç kimseyle görüşmüyor sadece babamla vakit  geçiriyordum  . O her zamanki gibi üstüme gelmeyip olanları benim anlatacağım günü  bekliyordu   . Emre ‘den durmadan mesaj alıyordum en son mesajında olanları anlatmayacaksam bir daha aramayıp benimle konuşmayacağını yazmıştı . Bunun üzerinden 12 saat geçmişti ve gerçekten hiç aramamıştı . Evde olduğum günler boyunca hayatımı en baştan  düşünmeye başladım ve bu düşünce aşaması kimseyle konuşamadıklarım beni yazmaya başlattı. Yazdım günlerce yazdım ,günlerce ağladım . Sonra birgün hava okadar güzel bir şekilde bahar kokusuna sahipken neden evde olduğumu düşündüm . Moda sahile yürümeye gittim . Babam günler sonra evden çıkışıma oldukça şaşırmıştı.   Birkaç demet papatya alarak eve geri dönmüştüm. Bunlar babam içindi. Uzun zaman sonra eve gülümseyerek gelişimi oldukça keyifli karşılamıştı.Her defasında ona anlatıcak bir şeyim olmadığını belirten bakışı olmasa huzurlu olucaktım .Gülümsedim korkma ben iyiyim ve seni çok seviyorum . Zamanı gelince anlatıcam her şeyi diyerek yanaklarına kocaman öpücük kondurdum. Güzel gözleri öylesine ışıl ışıl baktı.Onun gibi bir babaya sahip olmak benim nekadar şanslı olduğumu gösteriyordu. Okulların açılmasına iki gün kalmıştı . Okula Emre’ye nasıl geri dönüceğimi düşünüyordum . Ve hep aklımdan okulu bırakıp buralardan gitmek geliyordu.Babam asla beni bırakmaz kendide gelmezdi . O hersabah annemin  mezarına gitmeden güne başlayamazdı. Ona bu kötülüğü yapamazdım benimle gelmesi yada beni bırakmasına zorlayamazdım.Düşüncelerle dolu günlerim ardı ardına gidiyordu artık kendimi toplamam olanlarla yüzleşmem gerekiyordu ama içim böylesine acırken bunu nasıl yapabiliceğimi bilemiyordum. Tekrar yazmaya başladım . Elimde sarı yapraklı defterim ,tüylü pembe kalemim vardı.Kim diyebilirdi ki üniversite ikici sınıf öğrencisi diye gülümsemeye başladım. Son yazmamdan Emre ile tanışmamıza kadar gelmiştim .Biran duraksadım yazamayacak gibi oldum , içimi koparmak istedim  sonra kalemim aldım yazmaya başladım. Emreyle 15 yaşlarında aynı lisede olduğumuz  için tanışma fırsatı bulmuştum.