မြတင့်

(၃၅)Final

မြတင့် သေဆုံးပြီးနောက်တွင် အရေးပိုင်မင်း ကိုလှသောင်မှာ ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားတော့သည်။ သတင်းအစအနပင်ရှာမရခဲ့ပါချေ။

အချို့က တစ်ရပ်တစ်ကျေး ပြောင်းသွားသည်ဟုဆိုသည်။ အချို့ကတော့ သေသွားပြီဟု ဆိုကြသည်။ ဘယ်သူမှ တိတိကျကျမသိပါချေ။

ကိုလှသောင်မှာ မြတင့်နောက်သို့ တကယ် လိုက်ပါသွားခဲ့ပေခြင်းလော။ သို့တည်းမဟုတ် လူသူမရှိလှသောတောရွာလေးတစ်ရွာတွင် မြတင့်ကြိုက်လှပါသည်ဆိုသော နှင်းဆီနီနီများကို စိုက်ပျိုးနေလေမည်လော။ မည်သူမျှ မသိနိုင်တော့ပါချေ။

အမှန်တရားတစ်ခုမှာ ကိုလှသောင်သည် ထာဝရ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ချေပြီဖြစ်၏။

ဤပတ်ဝန်းကျင်ကြီးမှ၊ မြတင့်လိုလူစားမျိုးအား ရှုံ့ချပြစ်တင်တတ်သော ဤပတ်ဝန်းကျင်ကြီးမှ ထာဝရ...ထာဝရအတွက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီသာဖြစ်၏။

ထားမေမှာ သားလေး မွေးဖွားခဲ့သည်။ မြတ်သိန်းမှာ ထားမေအား မချစ်သော်လည်း ကလေးလေးအား အတော်ချစ်ရှာသည်။

ဤကလေးငယ်လေးမှာ မြတင့်ပေးသောလက်ဆောင်၊ မြတင့်ပေးသော ဒဏ်ရာငယ်လေးပင်ဖြစ်ချေသောကြောင့် ဖြစ်၏။

မြတင့် သေဆုံးသွားကြောင်းကိုမူ အတော်လေးနောက်ကျမှ သိခဲ့ရသည်။ မြတ်သိန်းမှာ ကတိတည်ခဲ့၏။ မြတင့်ထံ လုံးဝမလာခဲ့ပါချေ။ သို့ပါသော်လည်း မြတ်သိန်းသည် မြတင့်၏ သဘောကိုဟနားလည်ခဲ့ချေပြီဖြစ်၏။ သူ့နောက်လိုက်ခဲ့မည်စိုး၍ မိမိအား အဝေးသို့တွန်းပို့ခြင်းဟူသည်အား နားလည်ခဲ့ချေပြီ။

"အို...ကျွန်တော့်အတွက်တော့ မြဟာ သနားစရာပဲ"

"မြဟာ မုန်းစရာတဲ့လား၊ မြဟာ သနားစရာ..သနားစရာ"

မြတ်သိန်းသည် မြတင့်သေသွားပြီးနောက် ထိုသို့တမ်းတနေမိပါသေးသည်။

သူ့တွင် ငဲ့စရာ သားငယ်ကလေးရှိလာပြီ။ သူသည် သားငယ်လေးအား ချစ်သောအချစ်တို့ဖြင့် နှလုံးသားတစ်ခုလုံးပြည့်နေပါ၏။

သို့ပါသော်လည်း နှလုံးသား၏ ဟိုးအတွင်းကျကျချောင်လေးတစ်ခုတွင်တော့ မြတင့်ဟူသော ကောင်ငယ်တစ်ယောက်ဟာ နေရာယူထားမြဲပင်ဖြစ်ချေ၏။