မြတင့်

(၃၀)

မြတင့်...မြတင့်...မြတင့်။

မြတင့်၏ စိတ်အစဥ်တို့သည် ဘာကိုများ ရည်သန်နေရပါသနည်း။

အကယ်၍ မြတင့်သာ ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ဆိုလျှင် နီနီရဲရဲနှင်းဆီသာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ထိုနှင်းဆီနီလေးသည် သူ့မှာ ရှိသမျှသော အင်အားတို့ကို အကုန်သုံးကာ လူတို့အား သင်းပျံ့မွှေးကြိုင်မှုကို ပေးစွမ်းနေပါ၏။

သို့မူကား ထိုနှင်းဆီကလေးထံတွင် အနာတရများရှိသည်။ ပိုးကိုက်ရာများ ရှိနေသည်။ နှင်းဆီနီလေးသည် ပွင့်ချိန်တန်၍ ပွင့်လာရသော်လည်း လေဒဏ်၊ မိုးဒဏ်နှင့် ပိုးမွှားတို့၏ နှိပ်စက်မှုဒဏ်များကြောင့် နာကျင်နေသည်။

သို့ရာတွင်မူ သူ့အား လာရောက်နမ်းရှိုက်သူတို့အတွက် အမွှေးရနံ့များ ထုတ်လွှတ်ပေးနေမြဲ။ သို့ရာတွင် သူ့အား ခူးစွတ်ကာ ပန်ဆင်ပစ်လိုက်မည်ကိုတော့ ကြောက်ရွံ့နေသည်။ ထိုနှင်းဆီနီလေးသည် သူ၏ အညတရဘဝနှင့်သာ နေသားတကျဖြစ်နေခဲ့ဟန်။

တစ်ပါးသူ၏ အထွဋ်အထိပ်ဖြစ်သော ခေါင်းပေါ်၌ နေရာမယူဝံ့ဟန် သို့တည်းမဟုတ် သူ့အား ခူးစွတ်ပြီး လုံးချေကာ စွန့်ပစ်လိုက်မည်ကို ကြောက်ရွံ့နေဟန် ရှိသောကြောင့် အထပ်ထပ်သော ဆူးချွန်ချွန်များဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ထားနေမိသည်။

ထိုနှင်းဆီကလေးသည် သူကြုံဆုံခဲ့ရသော လောကဓံများအား ကြောက်ရွံ့နေပါသောကြောင့် သူ့အား ယုယမည့်သူများကိုပင် ဆူးများဖြင့် ထိခိုက်စေမိခဲ့သည်။

ထိုနှင်းဆီနီလေးသည် သူ၏ဆူးချွန်များကြောင့် နာကျင်သွားခဲ့ရလေသောသူတို့အား အားနာနေမိသည်။ စာနာနေမိသည်။ သို့ဖြစ်၍ ထိုနှင်းဆီနီလေးသည် ပွင့်ဖက်များ ညှိုးလျကာ ကြွေကျသွားမည့်အချိန်ကိုသာ ငံ့လင့်နေခဲ့လေသည်။

နှင်းဆီနီလေးသည် နှင်းဆီအဖြစ်မှ လွတ်မြောက်ချင်နေခဲ့သည်။

ထို့အတူပင် မြတင့်သည်လည်း မြတင့်ဘဝမှ လွတ်မြောက်ချင်နေမိတော့သည်။

သို့ပါသော်ငြား အခြားသောသူတို့သည် မြတင့်အား နားမလည်ခဲ့ကြ၊ နားမလည်ပေးနိုင်ကြ၊ နားလည်အောင်လည်း မကြိုးစားကြ။