KIRMIZI

Bölüm -14- FİNAL

BÖLÜM ŞARKISI
ÇAĞAN ŞENGÜL & YASİR MİY - MESAFE

11 Kasım 2020

''Ben geldim sevgilim.''

Yanı başına oturdum. Elimdeki bir demet krizantemi uzattım. Almadı.

''Küs müyüz yoksa?''

Çiçekleri yere bıraktım.

''Rana böyle yapma bak kızıyorum, beni cevapsız bırakmadan hoşlanmıyorum.''

Kızmaya çalıştığımı anlasın diyerek ses tonuma biraz sitem kattım.

Dokundum.

''Buz gibi olmuşsun, zaten neden böyle soğuktasın ki? Sen soğuğu sevmezdin Rana.''

Sesimin titremesine izin vermedim fakat son cümlemde çatallaşmıştı.

Bir damla yaş süzüldü yanaklarımdan aşağı.

Sımsıcak gözyaşı yüreğimde kora dönüştü.

''Hadi evimize gidelim, kalk güzelim.''

Benimle konuşmuyordu.

''Rana bak kar yağmaya başladı yine.''

Fısıldadım.

Hala benimle konuşmuyordu.

''En sevdiğin çiçeklerden getirdim bak. Neden daha önce söylemedin bana? Dün gece annenden öğrendim.''

Sıktığım yumruğumun acısını kalbimde hissediyordum. Sabahın ilk ışıklarındaydık, beyaz bir güvercin kondu omzuna.

''Rana.''

Sesim boşlukta yankılanıp bana geri döndü.

Sarıl durma üşüyorsan

Ellerin ellerimde bile özlüyorsan

Zaman değil mesafeler kapkara

Aldın gençliğimi benden Ankara

Aldın 'sevdiğimi' benden Ankara

Uykun kaçınca, kalbin sorunca

Ben yaşarım eskilerde

Ben yanarım cehennemde

Ruhun kaçınca, kalbin durunca

Sen geriye bakma dönme

Son bir sözün varsa söyle.

Buz gibi mermer taşındaki fotoğrafına bir öpücük kondurdum. Sicim gibi iniyordu gözlerimden yaşlar.

''İkinci yıl dönümümüz kutlu olsun sevgilim.''

Beyaz ipek gibi yağdı kar.

Bir kız; kardan hafif yüreğiyle,

Geçip gitti güvercinleri anımsatarak...