"ဘာလဲဗျ ရှီးဗားလ်က"
"မင်းသိဖို့မလိုဘူး။ ဖယ်! မျက်နှာသစ်ဦးမယ်"
အုယောင်ကို တွန်းတိုက်ပြီးဆူပုတ်ပုတ်နှင့်ထွက်သွားတော့ အိမ်ရှေ့မှာဦးမယောင်နှင့်တွေ့တာ
ကြောင့် "ပါးဘယ်သွားလဲ"မေးတော့ အလှူအတွက်ဝယ်ချမ်းဖို့ချက်ပြုတ်ဖို့ ရွာထဲက အပျိုကြီးသခေါမတို့အိမ်သွားသည်တဲ့။
ရှောင်းကျန့်လည်း မျက်နှာသစ်ရင်းဝမ်ရိပေါ်အားမကျေမနပ်နှင့် ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။
"ရှီးဗားလ်!! ဝမ်ရိပေါ် ခွေးတတောင်းဇား။
သူအလှူလုပ်မှာကိုကိုယ်တိုင်မလာဘဲ ငါ့ပါးကို
ခိုင်းစားတယ်"
ရှောင်းကျန့်မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာစားကာ
အုယောင်နှင့်အတူ ပဲသွားကောက်ရသည်။
"ရှောင်းကျန့်ရာ မင်းဘဝက သူကြီးသားဆိုပြီးလည်းသက်သာတယ်ကိုမရှိဘူး"
သူကဲလို့သူကြီးလျော်ရပေါင်းများပြီး သူကြီးမွဲမလိုဖြစ်နေတာတော့ထည့်မပြောခဲ့။
"ဆရာရှောင်းရေနေပူလာပြီဗျ။ အရိပ်မှာခနသွားနားရင်နားပါလား။ မဟုတ်ရင် ဆရာရှောင်း အသားကနုနုလေးတွေရယ်။ နေလောင်သွားရင် ဒုက္ခပဲ"
တကယ်လည်းရှောင်းကျန့်ကအသက်၂၂နှစ်နှင့်
မလိုက်အောင် အသားအရည်ကကောင်းသည့်အပြင် ရုပ်လေးကလည်းနုဖက်နေတော့
စော်ကြည်သင့်ပေမယ့် သူ့ရဲ့အမွှေစိန် ဂုဏ်ပုဒ်ကြောင့် မည်သူကမှပေါ်တင်အနားမကပ်ရဲပေ။
"အင်း အင်း။ အဲ့တာဆိုလည်း ငါနည်းနည်းတော့ ရေသာခိုလိုက်ဦးမယ် အုယောင်ရေ"
"ရပါတယ် ဆရာရှောင်းရယ်"
ရှောင်းကျန့်လည်းအရိပ်ထဲသွားကာ ခမောက်တစ်လုံးနဲ့ပဲကောက်နေသည့်အုယောင်ကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ ထိုကလေးသည်အလုပ်အရမ်းကြိုးစားသည်။ အခုဆိုလည်း သူ့အားနေလောင်တောင်မခံတဲ့ထိုကလေးက သူ့ကိုနားခိုင်းပြီး သူကတော့အလုပ်လုပ်နေသည်။ အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်လည်း ရှောင်းကျန့်ထက်ရင့်ကျက်သည်။
YOU ARE READING
Bomiro & Julie Zhan [Complete]
Fanfiction||201228|| Wang Yibo × Xiao Zhan Yizhan {BJYX} Fanfiction The love story of a rich boy and the village chief's son.
![Bomiro & Julie Zhan [Complete]](https://img.wattpad.com/cover/252829825-64-k702519.jpg)