Ήταν ένα βράδυ σαββάτου, μερικοί από τους φίλους μου ήταν στο κλαμπ, κάποιοι ήταν στην παραλία.
Ξέρεις τι κάνουν οι έφηβοι ...
Ήταν 2:45 π.μ. και καθόμουν μόνη μου στο σπίτι μου με ένα ποτήρι βότκα, είχα εκείνη την "καλοκαιρινή μελαγχολια" όλοι οι άλλοι χορευαν στο παρτυ ενω εγω πεθαινα μεσα μου. Αλλά τότε άκουσα βηματα εξω απ το σπιτι μου. Ήταν αυτός, ο κολλητος μου.
Τον λενε Γιωργο και γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον από τότε που ήμασταν παιδιά, αλλά έχουμε μια μεγάλη ιστορία ... Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, μισούσαμε ο ένας τον άλλον γιατί μπορείς να πεις ότι ζούμε σε εντελως διαφορετικους κοσμους. Ήταν καλός μαθητής, που επαιζε μπάσκετ και είχε τόνους κοριτσιών που τον ηθελαν. Αλλά δεν εδειχνε να τον νοιάζει καθόλου. Μπορώ να πω ότι ήταν πολύ χαριτωμένος, μπορεις να πείς πως ειναι «το αγόρι της διπλανής πόρτας».
Στην άλλη πλευρά, εγώ είμαι εκείνο το κορίτσι που δεν νοιαζεται για τη μόδα, τα νύχια και το μακιγιάζ, το μονο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να τραγουδάω και να παιζω κιθάρα. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που τον είδα. Ήμουν πραγματικά αναστατωμένη, δεν ξερω καν γιατί .. Μου άρεσε, αλλά δεν ήμουν έτοιμη να το δεχτώ αυτό! Η κολλητη μου, συνηθως ελεγε οτι μου αρεσε μα εγω νευριαζα κάθε φορά ... Μια μερα αρχισαμε να μιλαμε γιναμε φίλοι κ.λπ. Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι ήμουν πραγματικά ερωτευμένη αλλά πώς εγώ θα μπορούσε να του το πω αυτό; Έτσι το κράτησα για τον εαυτό μου και μείναμε φίλοι. Αυτό είναι ένα κομμάτι από την ιστορία μας.
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην αποψινη βραδιά
Ανοίγω την πόρτα
- Γεια σου Γιωργο! Γιατί δεν είσαι με τα παιδια?
- Ήμουν στο πάρτι αλλά χωρίς το ηλίθιο πρόσωπό σου τίποτα δεν ειναι το ίδιο, γιατί δεν ήρθες;
- Ξέρεις, ο Νικος είναι εκεί και αποφάσισα να μείνω σπίτι ...
- Ω, έτσι ... τον αγαπάς ακόμα!
-Όχι δεν-
- Σταμάτα να μου λες ψεματα!
- Εντάξει ηρέμησε, ας πιούμε κάτι
- Θα βαλω μια ταινία μέχρι να φέρεις τα ποτά.
Ετσι λοιπον κατσαμε στο μπαλκονι με το λαπτοπ μια ταινια και δυο ποτηρια βοτκα. Αφου ειχαμε δει την μιση ταινια ειχαμε πιει και λιγο παραπανω, εκεινος ειχε βαλει τα χερια του στους ωμους μου και αρχισε να με φιλαει αισθησιακα στο λαιμο,
-Καλα τι κανεις? Τον ρωτησα.
-Μην μιλας! Απαντησε
Ξεκινησε λοιπον με φιλαει στο λαιμο, στη συνεχεια μου βγαζει την μπλουζα και κατεβαινει προς το στηθος... Και οι δυο ξεραμε ποσο λαθος μα, ταυτοχρονα σωστο ηταν αυτο που γινοταν. Ενω με φυλαει σε ολο το σωμα τοσο ιδωνικα αρχιζω και γω να του βγαζω τα ρουχα. Ας μην κρυβομαστε ημασταν και οι δυο καυλωμενοι με την ολη κατασταση, στη συνεχεια μου ξεκουμπωσε το σουτιεν και αρχισε να με φιλαει τοσο εντονα που αφηνε σημαδια στο σωμα μου, τοτε εγω κατεβασα τα χερια μου και αρχησα να τον ακουμπαω πολυ εντονα ωσπου αρχισε να αναστεναζει.. Ο τονος της φωνης του με ερεθιζε απειλητικα ηξερα τι θα γινοταν αργοτερα, ετσι λοιπον εσκυψα και αρχισα να τον γλυφω. Μου τραβουσε τα μαλια. Μετα εβγαλα το σορτς μου και αυτος συνεχισε βγαζοντας μου το εσωρουχο, μπαινει και αναστεναζω μου ψιθυριζει στο αυτι "σε θελω". Στη συνεχεια αρχιζω εγω να φωναζω "πιο δυνατα , πιο μεσα" ερχεται η στιγμη που ολοκληρωνουμε και οι δυο. Με σηκωνει και παμε μεσα στο κρεβατι.
-Τι καναμε ρε Γιωργο?
-Αυτο που θελαμε και οι δυο τοσο καιρο.
Ειχε πλεον παει 6:55 το πρωι κοιμοταν διπλα μου αλλα εγω δεν ειχα υπνο ημουν εκει και τον κοιταζα να κοιμαται. Οταν λοιπον ξυπνησε συνειδητοποίησε πως σχεδον σε ολο μου το σωμα ειχα πιπιλιες και εκεινος στην πλατη ηταν γεματος γρατζουνιες.
-Πως θα παμε στην θαλασσα ετσι? Θα καταλαβουν ολοι οτι ημασταν μαζι!
