Katil'in Oğlu

1. Bölüm: Külkedisi

Her sabah olduğu gibi annemin

"Alev"diyişiyle yataktan kalktım...
Evet size kendimden bahsedecem.

"Ben Alev 'Alev Aksoy' lise son sınıf öğrencisi okuldan nefret eden sersi bir kız. Bu gün babamın iş nedenleri yüzünden buraya taşındık İstanbul'a.

Ben ahsen İzmir'de doğdum, büyüdüm ama babamın işleri bizi buraya kadar sürükledi ne yapalım idare edecem.

"Okulumun ilk günü ve ben ne yapacağımı bilmiyorum gitmek istemiyorum açıkçası ama ilk defa koleje gideceğim için umursamıyorum ortamı merak ediyorum şımarık insanlar...
Para insanın gözünü kör ediyor gerçekten... Hayat bana oyun oynuyo resmen sonra içimden şöyle bir söz geçti...

Hayat Bana oyun oynama...
Ama oynuyordu işte herkeze fazlasıyla mutluluk bana fazlasıyla acı hüzün ne varsa elinde...
Kahvaltımı yaptıktan sonra evden çıktım ve taksiye binip okulun adresini verdim sadeca 15 dakikamı almıştı okula gitmem. İlk olarak sınıfımı öğrenmek için müdürün odasına gittim...Kapıyı çaldım.

"Gir"

"Merhaba hocam ben yeni geldim de sınıfımı öğrenecektim.."

"Gel kızım gel. Adın ne bakalım senin"

"Alev Aksoy"

"Senin sınıfın 12/A.

"Teşekkür ederim izninizle"

Tabi derse geç kalma git."

O içerideki kibar kız ben olamazdım tanrım işime gelince ne kadar da kibar oluyormuşum ben.. Düşünerek giderken merdüvenlerde birine çarptım..

"Ha önüne baksana gerizekalı" hem suçlu hem güçlü.

Bana mı dedin "

"Senden başak varmı yeni kızsın galiba ayağını denk al."

Diye tehtit etti beni ve gitti gerizekalı gerçekten burada olan her kerkez şımarık belli. Sınıfıma gittim.
Ders başlamamıştı. Sonra biri yanıma geldi ve oturdu.
"Merhaba ben Ateş"

"Merhaba bende Alev "

"Ne güzel ismin var benzerliğimiz inanılmaz."

"Hahahaha gerçekten de çok benziyor. Hatta aynı gibi değil mi???"

"Aynen öyle"

Sonra birbirimizi tanımak için konuşurken ders zili çaldı. Hoca sınıfa girdi ben en arka sırada Ateş'de yanımda oturuyordu. Aslında çok tatlı bir çocuktu. Kumral teni,kahverengi saçı,çimen yeşili gözleri beni benden almıştı. Tatlı bir o kadarda yakışıklıydı. Yalan söyleyemem dibim düştü. İlk tenefüs zili çaldı. Herkez dışarı çıktı bir anda kolumda bir el hissettim.

"Sen" dedi. Sesin sahibi

"senin ne işin var burada"

bu benimle koridorda çarpışan çocuk ela gözleri,kahveringi dağınık saçı,penbe ruj sürmüşçesine parlayan dudakları o zaman hiç dikkat etmemiştim doğrusunu söylemek gerekirse...

"Asıl senin ne işin var burada burası benim sınıfım şimdi çık sınıfımdan"dedim.

sert bir sesle ama pek işe yaramadı galiba...Ellerini sıranın üstüne koydu ve mesafe kalmayana kadar yüzüme yaklaştı

"Burası benim sınıfım külkedisi..."
Ağzından sadece dört kelime,yirmi yedi harf çıktı "burası benim sunıfım külkedisi" sanki bütün sınıfın duvarları başıma yıkılmış gibi hissettim.