ရြာေဇာ္၏ ခ်စ္ဒုကၡ (ရွာဇော်၏ ချစ်ဒုက္ခ) Complete

7

လက္ဖဝါးျပင္ထက္ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ယပိုင့္မွာ ရယ္ရအခက္ ငိုရအခက္။ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ေလးေၾကာင့္ သူ႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးရန္ စဥ္းစားရသည္။ လက္ေဆာင္ေလးကို ၾကည့္တိုင္း ေညာင္ဦးေဒသထက္ ေနယပိုင္ဆိုသည့္ သူ႔အား ပိုအမွတ္ရေစလို၍ တန္ဖိုးထားရသည့္ ေရာ္နယ္ဒို လက္မွတ္ပါ ေဘာလုံးေလးအား ေပးလိုက္သည္။ အတုဆိုေပမဲ့ ကိုယ့္ဆီမယ္ တန္ဖိုးအႀကီးဆုံးကလည္း ဒါပဲ ရွိသည္ကို။

"ဖုန္းနံပါတ္ေပးခဲ့မယ္..ခင္ဗ်ား ရန္ကုန္လာတဲ့အခါ အကူအညီလိုရင္ ဆက္သြယ္ေပါ့..ကၽြန္ေတာ္က အညာသားတိုင္းကို မခင္ဘူးေနာ္..ခင္ဗ်ားကိုေတာင္ ၾကက္ကင္မ်က္ႏွာနဲ႔မို႔  ခင္တာ"

ခပ္ေခ်ေခ်ေလး မ်က္ႏွာကိုပင့္ကာ ေျပာေတာ့ သူ႔မွာ အသည္းတယားယား။ ရန္ကုန္သားတိုင္း ထိုကဲ့သို႔ ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းတာေတာ့ ယပိုင္သိပါသည္။ သူလည္း ရန္ကုန္မွာ ေနဖူးတာပဲေလ။ သူ႔ကို လိမ္တဲ့ အခန္းေဖာ္ေကာင္ဆို မဲမဲသဲသဲနဲ႔။
ဒီေကာင္ေလးကိုက ဆုေတာင္းေကာင္းလြန္းတာ။

ေကာင္ေလးအေၾကာင္းပဲ ျပန္ေတြးမိေတာ့ ခပ္ဟစ ရယ္မိသည္။ ရန္ကုန္သူေတြကိုေတာင္ မငမ္းႏိုင္ခဲ့ဘဲ ရန္ကုန္သားေလးကို လြမ္းေနရတယ္လို႔။
သူဟာ ညီေလးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုေတာင္ လိုခ်င္ေနတာလဲ။

"ကိုယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ကို ခင္တြယ္ေနမိေတာ့မယ္ ခန္႔ေရ..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ကိုကို..အမွိဳက္ပုံးထဲ ေရေႏြးဓာတ္ဘူးက ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ"

ေျခနင္းျဖင့္ အဖုံးလွမ္းဖြင့္ရသည္ အမွိဳက္ပုံးအား ခါးေထာက္ၾကည့္ရင္း ခန္႔ၿငိမ္းသာ တစ္ေယာက္ ဟန္စံတုအား ႏွဳတ္ခမ္းတခၽြန္ခၽြန္ပင္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနသည္။

"အဲ့တာက..ေဘဘီျပန္လာမယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ အိမ္ရွင္းတာေလ..အဲ့တာ.."

မနက္ကပင္ ေလွ်ာ္ေပးထားသည့္ ဆံပင္ကို ကုတ္ကာ ဘာေျဖရမွန္း မသိျဖစ္ေနသည့္ ကိုကို႔ ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုခန္႔ ရယ္ခ်င္လာသည္။ ကိုကိုက တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးက်ေနတာပဲ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၾကံဳရာအဝတ္ေကာက္စြပ္ တတ္သည့္ ကိုကိုက ရွပ္အက်ႌအစင္းကို ဖိုသီဖတ္သီ ဝတ္ထားသည္။ ေဘာင္းဘီေဘးစင္းအမဲက ကိုကို႔ရဲ႕ ေအာ့လေဝး ဖက္ရွင္။ သို႔ပင္မဲ့ ဖိုသီဖတ္သီသာ ဝတ္ေသာ ကိုကိုက အဝတ္အထည္ဆို Brand ကိုသာ ဝယ္သည္။
ေပေတေတ ဂ်စ္ကန္ကန္ဆိုေပမဲ့ အိမ္ထဲမွာ laptop တစ္လုံးနဲ႔ ေငြေတြဝင္ေနသည္ကို သုံးႏိုင္သည္ေပါ့။