The Only Girl

Kabanata 41

My things are already packed when we went home. Naka-ready na rin ang lahat ng kailangan ko para makaalis ng bansa. They still refused to give back my phone. I haven't even talked to my friends about this. Sigurado akong malulungkot si Austin. Malulungkot sila. Hindi man lang nila ako hinayaan kahit magpaalam man lang sa kanila. Hindi nila alam na aalis ako.

Galit talaga si Mommy. At ganoon din si Daddy. I can feel their anger even if I am an meter apart from them. Kahit sina Jake ay hindi ko rin makausap dahil hawak sila ni Mommy sa leeg. Or maybe because they are just mad as them that's why they are refusing to talk to me too. Alam siguro nilang hihingi ako ng tulong sa kanila para hindi ako isama nina Mommy sa New Zealand.

Bakit ba gustong-gusto nila akong umalis? Para bang sobra silang nagmamadali kaya binigla nila ng sabi sa akin.

I looked outside the house. Umaasa akong dadating siya. Umaasa akong pupuntahan niya ako rito para makapagpaliwanag siya pero wala. Walang Daryl na dumating.

Hindi niya ba alam na nandito na ulit ako sa bahay nina Tita Bealyn?

"What are you thinking?" my mother asked while fixing some strands of my hair.

Umiling lang naman ako. Hinipo niya ang aking noo para malaman kung mainit pa ba ako pero hindi naman na. Maayos na ang pakiramdam ko.

Ngayon na agad ang alis namin dahil gusto na agad nila umuwi. Nakahanda naman na ang lahat pero parang may hinihintay pa silang dumating kaya hindi pa kami umaalis. Nagtataka ako pero mas mabuti na rin na hindi pa kami umaalis. Tumatagal ang oras ko rito. Baka sakaling makita ko pa si Austin. Dito lang naman din sila nakatira. Baka makapagpaalam pa ako.

"Finally!" Mom suddenly exclaimed. Malawak na ang ngiti niya. Tiningnan ko kung sino ang kausap niya at nagulat ako nang makita kung sino iyon. May dala-dala siyang maleta at parang handa ring umalis. . . kasama namin.

"Alexis. . ." I whispered his name out of shock. Is he coming with us? Pilit siyang ngumiti sa akin bago lumapit.

"Hi?" hindi siguradong sabi niya at nagkibit-balikat.

"What are you doing here?" bulong ko nang makalapit na siya ng tuluyan sa akin.

Hinawakan niya ang likod ko at saka bumulong. "Nakiusap ang Mommy mo na samahan kitang umalis."

Gulat naman akong tumingin sa nanay ko. Wala siyang kahit anong reaksyon na para bang kahit anong sabihin ko ay hindi siya makikinig dahil buo na talaga ang desisyon niya at sarado na ang utak niya sa mga sasabihin ko.

Umirap ako dahil sa inis dahil kanina ko pa nararamdaman na parang pinagtutulungan nila ako.

Hindi na lang ako nagsalita at sumunod na lang sa kanilang lumabas.

Magkasama kami ni Alexis sa kotse. Kami lang dalawa ang magkasama kaya may pagkakataon ako para makausap siya.

Kinausap pa ni Mommy si Alexis bago ito makapasok ng kotse. Nagtataka na ako sa ikinikilos ni Mommy pero hindi ko namang magawang pansinin. Hindi rin naman ako makakalaban dahil pareho sila ni Daddy na galit.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ni Alexis at ch-in-eck ang temperature ko kung mainit pa ba. "Katakot pala magalit Mommy mo, 'no?"

Ngumisi na lamang ako at umiling. Umandar na ang kotse kaya saglit kaming natahimik. Ako lang ang aalis sa amin ni Jake. Pinayagan siyang mag-stay rito. Dito na siya mag-aaral.

Buti pa siya.

"Nagkausap na ba kayo ni Daryl?" tanong ko agad kay Alexis nang magkaroon na ng lakas ng loob.