22

298 28 28
                                    

I feel like my foot is going to collapse when I saw her. . . with another man. 

The guy is sitting on the chair I used earlier and I could say that they are talking. I guess I know him. His features are very familiar.

Dealing with my self, I walked to their direction. Every step I did means another burden I will carry.

I found myself listening to them but I couldn't understand what they are talking about. Pumapasok sa kanan kong tainga tapos lumalabas din sa kaliwa.

I hemmed. That's only when they noticed that I am around.

"T-Trishtan," ani Meg sa mababang tono at nabibigla.

The guy looked at me, too. Rage fired up in my body when I got my hunch correct. He's the guy Meg sees a week ago.

He's Adrian. Ang lalaking nagpakulo nang matindi sa dugo ko noon at ngayon ay nangyayari na naman.

"Why were you talking to him?"

My face was plain. I am just looking at her with my bare eyes. I am sure my eyes weren't showing any emotion. I am controlling my anger. This fast food will never be a good place for this kind of argument.

"I was ordering when I saw her, bro," Adrian answered for her.

"I wasn't asking you." I heaved a deep sigh. I looked at her and moved to her direction.

Inabot ko ang kaniyang kamay at saka hinila papalapit sa akin. Saka ko muling tiningnan si Adrian.

Hindi ko alam kung tinatawanan niya ba ako o nagagalit siya. "Don't go near my girlfriend, Adrian. You don't know me when I am mad."

My right hand is turning into a fist while my left hand is still holding Meg's hand.

He smirked. "Don't go away so I will never have a chance to go near her. Gusto ko pa naman siya, baka maagaw ko siya sa 'yo."

I gritted my teeth. Mas lalo akong nanggingil. Kung hindi lang marami ang tao rito sa loob at kung hindi lang ako nag-iisip nang maayos ay kanina ko pa siyang nasugod at nasapak.

"As if you can take her from me." I smirked.

"As if she will stay with you when she got to know what you are hiding something to her. Kapag nagkataon ay baka hindi ko na siya agawin sa 'yo dahil kusa ka niyang iiwan."

I was shocked. How come. . . that he knew about it? The fuck! Mas dapat akong gumawa ng paraan para hindi sila magkita ni Meg. Maaayos ko pa 'to nang sarili ko lang.

"Don't ever tell her. Don't you dare meddle in our privacy."

Tatawa-tawa niya akong tiningnan. Kaunti pa ay hindi ko na mapipigilan ang sarili kong sugurin siya. Malamang na iisang suntok ko sa kaniya ay iiyak siya. Walang magagawa sa akin ang katulad niyang maliit. Baka nga hindi niya maabot ang mukha ko kapag nagkataon.

Lumapit siya sa akin.

"Hindi ko sasabihin. Hahayaan kong dumating ang panahon na malaman niya dahil alam ko namang malalaman niya rin."

Saka niya tinapik ang balikat ko nang mahina. Dumiretso na siya palabas pagkatapos.

My lips trembled. Not in fear but because of anger. Wild eyes, I escorted him until he vanished in my sight.

"Ano ka ba, Trish?"

I averted my gaze on Meg. My temple knotted. "What again, Meg?"

Naiiling siya bumuntong-hininga. "Bakit ba galit na galit ka sa kaniya? Wala naman siyang ginagawa, ah?"

SPIKING THE PAIN (Varsity Series #1) (PUBLISHED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon