SL BOOK 3: Definitely a Sadist! (FIN)

Kalahati ng isang chapter sa SL3 Vol1 book ver

AUTHOR'S NOTE: Para sa mga hindi pa nakakabili ng book version. Ganito yung laman. Yung mga binago ganern. :3

Merry Christmas! LOL

CHAPTER 11

LANCE

 

“Nakakainis! Tama bang pagkaisahan nila tayo?” She crossed her arms and sighed exasperatedly. She didn’t change that much. She’s still beautiful and perfect with her thick long hair, brown eyes, and thin lips. But still, I can’t believe that she’s here, in front of me.

“Gisingin mo na lang ako kapag tapos ka nang magsalita.” Hindi ko talaga alam ang sasabihin ko sa kanya kaya iyan na lang ang nasabi ko. Humiga na lang din ako pagkatapos.

“Seriously? Tutulugan mo nga ako? Hoy!” Should I thank my friends later? I would be lying if I’ll say I didn’t like this. I’m drunk but I can still think clearly.

“Ang sama ng ugali nila! Tama bang ikulong tayo? Christmas na, Christmas!” Huminga lang ako nang malalim dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. What am I supposed to answer? I like the fact that we’re in the same room—that we are locked in this small room.

The room fell silent. Should I say something?

“Lance.” Siopao. Hearing her say my name makes me want to hug her. “Ibibigay mo rin ba ito sa iba kung sakaling sila ang nabunot mo?” Umupo siya sa dulo ng kama kung saan ako nakahiga.

Wala akong balak na ibigay sa ibaang singsing na naiwan o iniwan niya sa ospital noon. Sa kanya iyon. Ibinigay ko sa kanya ‘yon kaya kung gusto man niyang ibalik iyon sa akin, siya mismo dapat ang magbalik.

“Hindi ko alam. Malay ko.” I lied. I sat straight but didn’t bother opening my eyes.

I felt it when she sat beside me. “Ayusin ko ah,” she was reffering to the ponytail she gave me.

Pilit ang ngiti niya pero hindi ko na rin iyon pinansin pa. Alam ko naman na hindi talaga siya kumportable na kasama ako. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinapakiramdaman ko siya. She’s a complicated one. She’s comfortable around me and then seconds later, she’s not. I can’t even read her now.

“Hey Lance, have you ever thought of—uhm…wala pala.” Bawi rin niya. Naglakad na rin siya pabalik sa pinto at muli na namang sumigaw.

“HOY! Maawa naman kayo saamin dito! Buksan niyo na kasi!” I hate the fact that she’s too eager to get the fck out!

“Bakit ba gustong-gusto mong lumabas? Ayaw mo ba talaga akong kasama?” Siopao! Why am i even asking?

“Hindi naman sa ayaw. Alam mo kasi Lance, medyo hindi pa rin ako kumportableng kasama ka,” she said without having a second thought. Ang sakit lang na marinig ‘yun mula sa kanya mismo.

“I see.”

Dinig ko ang pagbuntong hininga ni Sharlot at lumapit siya sa kinauupuan ko. I can sense that she has a lot of questions for me, and I mentally prepared myself for the incoming interrogation.