Chapter 42: One moment we're happy

114 7 0
                                    

Chapter theme: Tate McRae - you broke me first

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Chapter theme: Tate McRae - you broke me first

↬ R I L E Y

The 7 days of freedom officially ended an hour ago. 

I'm aware. But me and my new circle of friends, we still haven't leave this illegal club yet. We're in the middle of the fun. We can't just break it and call it a day.

Actually I have something important to do, and obviously not this. Biglaan lang 'to at ako naman na nahilig na sa alak, sumama agad kaya nakalimutan ko na ang dapat kong gawin.

"Shot, Riley! Shot!" Kantyaw ni Xian habang winawagayway sa ere ang isang shot glass. Tinanggap ko iyon kaya naman lalong lumakas ang sigawan. I stroked my fading hair, dancing along to the EDM music and their cheers.

Inom lang kami nang inom habang ang mga cellphone namin ay panay vibrate sa isang sulok. Kinolekta ang mga 'yon kanina para raw walang panggulo.

Sa totoo lang ang saya. Sobrang saya. Namiss ko ang pakiramdam na maraming kaibigan. Ngayon na lang ulit.

I accepted another drink that almost knocked me down.

The joy that I'm feeling right now crept into my system like the alcohol. The absence of negative emotions rarely happens to me. Panandalian lang ang ganitong saya kaya sinulit ko na. Wala naman sigurong masama. 

Happiness is like a liquor. Might as well enjoy taking a sip before it loses flavor.

Si Xian at ang dalawa pa niyang barkada ang naghatid sa akin pauwi. He had an arm wrapped around me because I couldn't even stand in my own feet without losing my balance. That's how tipsy I am.

"Nasaan ang key card mo?" Ang boses ni Hennessy ang narinig ko at naramdaman ko pa ang malikot niyang kamay na kumapkap bigla sa bawat bulsa ng aking shorts. I tried slapping his hand away, but Xian was fast enough to do so.

"Bastusan ba tayo rito, Hen? Walang hawakan ng gano'n" Tumawa pa siya.

"KJ naman, bro."

Ang tawanan lang nilang tatlo ang narinig ko hanggang sa bigla na lang silang natahimik. I wonder why.

"Nandiyan ka pala?" 

Hindi ko makita ang kausap ni Xian dahil nakasubsob ako sa kaniya. Unti-unti ko namang naramdaman ang pagluwag ng hawak niya sa akin.

"Salamat na lang sa paghatid." 

Ipinasa ako ni Xian roon sa nagsalita. Pamilyar ang pabango niya, hindi ko lang mawari dahil parang hindi ko naman 'to araw-araw naaamoy. Para bang bigla ko lang natandaan.

I suddenly feel like I'm floating when a pair of strong arms carried me inside my unit. The sounds of Xian and his friends' footsteps disappeared and all I could hear now is nothing as if the alcohol completely blocked my senses.

The Art of RebellionWhere stories live. Discover now