♥♥♥Yet Another Plastic♥♥♥{COMPLETED}

♥ ♥ ♥Chapter 19♥ ♥ ♥

♥ ♥ ♥Chapter 19♥ ♥ ♥

"Kahit gaano ka kasaya remember it doesn't last forever."

Selene's POV

Sa bahay nila Chris ako natulog. Simula nong nag 1st anniversary sila nag desisyon sila na sa isang bahay nalang sila tumira.

Kung sa bahay ni Alex nasa bahay ni Chris sila natutulog kaya nagdesisyon na sila na kapag nakaipon na sila ng pera bibili sila ng sarili nilang bahay.

Naalala ko nanaman ang nangyari kagabi, nakakalungkot isipin na kahit anong oras puwedeng mawala ang taong mahal mo kahit gaano pa kayo kasaya dati puwede itong mawala sa isang iglap lang.

Tumayo ako sa higaan at saka nag ayos hindi pa ako nakakaunwi sa bahay namin pero alam na nila mommy at daddy na nakauwi na ako at naka kanila Chris ako.

Pagkatapos kong mag maligo pumunta ako sa bag ko at kumuha ng isang black skinny jeans at saka kumha ng isang plain white top hinayaan ko lang ang buhok na nakalugay dahil basa pa ito.

Napansin kong hindi ko pa nakikita ang cellphone ko simula nung magising ako, hinanap ko ito sa pouch na dinala ko kagabi.

Ayaw mag power on ng cellphone ko kaya chinarge ko ito, pagka-saksak ko ng charger bumukas ang cellphone at lumabas ang mga missed calls ni mommy saakin.

30 missed calls and 50 text messages.

Kahit noong nag kasakit ako hindi sila ganito ka concerned para tawagan ako pero ngayon napakadami.

Alam kong may masamang nangyari dahil wala naman siyang dahilan para tawagan ako ng ganito karami.

Tinawagan ko si mommy at matapos ang 3 ring saka sumagot si mommy.

"mommy?"

Hindi pa sumasagot si mommy narinig ko na agad ang hikbi niya, bigla akong natakot na baka may masamang nangyari sakanila.

Kahit sinasaktan ako ng mga magulang thabkful parin ako sakanila dahil kung wala ang mga pera na ibinibigay nila saakin hindi rin ako mabubuhay ng ganito kaayos kaya natatakot parin ako kapag may masamang nangyari sakanila.

"Se-Selene a-ang daddy mo nasa ospital"

"Huh!? Bakit aing nangyari sakaniya!?"

"hindi ko alam pero kagabi pagka-uwi ko nakita ko nalang siyang nakahiga sa sahig ng Cr namin."

"please pumunta kana hindi ko na alam kung anong gagawin ko."

"ok papunta na ako nasa anong hospital ka?"

"Nandito kami sa St.Lukes hospital."

Binaba ko na ang tawag saka madaliang kinuha ang pouch at susi sa kotse ko.

Pagkababa ko sa may kusina nakita ko sila Chris at Alex na kumakain ng umagahan.

"Sorry Chris kailangan kong pumunta kay daddy nasa ospital siya ngayon."

"Si tito!"sabi ni Chris na madalian ding tumayo"Antayin mo ako sasama ako saiyo, ano ba kasing nangyari bakit siya nasa ospital!?"

Sa pagtanda namin napamahal na rin si Chris kay daddy kaya turing na niya dito ay tatay niya.

Nang makarating kami sa ospital tinanong ko agad ang nurse na nakita ko kung nasaan si daddy.

Pinapunta kami ng nurse sa room 15 at pagkapunta namin dun ay nakita ko si mommy na umiiyak habang nakahawak sa namumutlang kamay ni daddy.

"Wala na siya Selene."

I felt as if I've been struck by a thousand of lightning.

...today I realized that time goes by faster than I imagined and I should've spent time with him so I won't have any regrets yet here I am regretting everything.
~♥~