♥♥♥Yet Another Plastic♥♥♥{COMPLETED}

♥ ♥ ♥Chapter 7♥ ♥ ♥

"Love is when you run to someone crying and they welcome you with open arms without even questioning"

Binuksan ko ang pintuan ng kusina at nakita ko sila mommy at daddy na kumakain habang may kausap sa phone o kaya nay nag ta-type sa computer.

Paupo na sana ako ng nagsalita si daddy" Is it true that Lucas and you are now over?"tanong ni daddy habnag na ta-type parin sa computer niya.

"Yes, I broke up with him."sabi ko pagkatapos kong umupo sa upuan."Why did you broke up with him can't you see he is our only way of being the most powerful company!?"

Here we go again."He cheated on me, simple." sabi ko na iniisip na baka matauhan sila mommy at ma realize nila lahat ng mga sinasabi nila.

Pero mali nanaman ako sinampal ako ni mommy"Edi sana kinausap mo siya huwag mong pairalin ang pride mo hindi lang ikaw ang nawawalan Selene!"

"hahhahaha!"nartatawa kong sabi I can't believe na umasa pa ako." you mother should know better than anyone else na masakit pagtaksilan yung akala mo na mahal na mahal ka niya at ikaw lang yung iniisip niya pero mali pala may kinakama na siyang iba."

"Yung mga panahon na tuwang tuwa ka pa sa I love you niya pero may mahal pala siyang iba...,It hurts!!! Masakit isipin na yung taong mahal na mahal mo, yung akala mo makakasama mo sa pagtanda mo,! May kasama na palang iba!... At alam king anong mas masakit doon, yung kasama niya yung BEST FRIEND ko pa!"

Hinfi ko mapigilan ang sarili kong sumigaw at umiyak anong klase silang mga magulang kung uunahin pa nila yung pera kaysa sa anak nila.

Yet I again they never disappoint"Yun lang naman pala ei, edi sana sinabihan mo nalang sila napaka simple lang Selene hindi mo kailangan magalit at makipag break sakaniya, kailangan natin si Lucas para sa kumpanya."sabi ni mommy.

Grabe pala sila wala talaga silang pakialam sa anak nila yet again kahit naman noong bata ako hindi nila ako inaalagaan ei."You know what? Have a great breakfast, Mother, Father Goodmorning."

Halos tumakbo na ako palabas sa pintuan paakyat sa bahay. Alam kong ayaw nila saakin pero wala silang karapatan na sabihin nila lahat saakin.

Ang mga tao ay selfish, makasarili, walang pakealam sa iba at higit sa lahat mukhang pera.

Ayokong manatiling umiiyak sa kuwarto ko kaya itinaas ko ang hood ko at mabilis na lumabas sa kuwarto ko alam kong hanggang ngayon nakain pa sila mommy at daddy kaya sa backdoor ako lumabas.

Isang tao lang ang gusto kong makasama ang gusto kong makayakap ang gusto kong magpatahan sa pag iyak ko at yun ay si Rix.

Binilisan ko ang pagtakbo ko at sinubukan kong iwasan lahat ng mga puno at mga sanga habang mabilis akong natakbo.

Unti-untu kong naririnig ang agos ng tubig sa ilog kaya mas binilisan ko pa ang takbo ko sumasakit na ang mga paa ko at humahapdi na ang mata ko kakaiyak kaya nang nakita ko si rix hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya at yakapin siya.

Kahit alam niyang mababasa ko ang damit niya sa mga luha niya yinakap parin niya ako ng mahigpit.

And that's something I've always been longing for the warmth of a hug.
                                                                  ~♥~