Encore [oude versie]

Twaalf.

Twaalf

Blake

"Had u een keuze kunnen maken?" De ober wachtte geduldig af met een blocnote en een pen.

"Ehrr," begon Blake mompelend met een verwarde blik op de menukaart, "ik heb echt geen idee..." Hij las nogmaals de gerechten door maar het was abracadabra voor hem. Hij zocht naar het woord schnitzel of spareribs maar uiteraard waren ze bij een restaurant belandt wat alleen onuitspreekbare gerechten had.

"Maar natuurlijk hebben wij dat, mijnheer." Lynn lachte naar de ober voor de Blake een korte knipoog gaf. Hij kon zien dat ze haar best deed om niet te lachen om zijn puzzelende uitdrukking.

"Voor mij vooraf graag de coquilles met rivierkreeftjes, daarbij graag een glas Sauvignon Blanc."

"Uitstekende keuze mevrouw." De ober pende haar bestelling neer.

"En als hoofdgerecht graag de salade met ossenhaas, cantharellen en oude reypenaer. En daarbij graag een glas Pinot Noir."

"Staat genoteerd mevrouw. En voor u?" De ober keek verwachtingsvol naar Blake en hij kon voor de verandering geen woord uitbrengen.

"Ehh..." Hulpeloos staarde hij naar Lynn, die haar lippen op elkaar geklemd had in een smalle grijns.

"Voor mijnheer doe maar vooraf de vitello tonato met een goede frizzanté, u houdt wel van zoet toch, mijnheer Zane?"

Blake knikte traag en keek met gesperde ogen toe hoe Lynn de rest van zijn eten bestelde.

"Als hoofdgerecht graag de Black Angus tournedos, ook met een glas Pinot Noir. Houdt u meer van doorbakken vlees of wat rauwer?"

"Eh, wat rauwer denk ik."

"Doe hem maar medium rare. En breng er een lading gebakken aardappeltjes bij met knoflooksaus." Ze glimlachte weer naar de ober, sloot haar menukaart en overhandigde hem die. "En ik zou nu wel alvast graag een cappuccino willen, dank u wel."

"En voor u mijnheer?"

"Ehh, doe ook maar een cappuccino, dank u wel," murmelde Blake zacht, compleet van zijn stuk door de finesse van Lynn.

"Ik heb geen idee wat je nu precies voor me besteld hebt..."

"Geen zorgen, mijnheer Zane. Ik weet zeker dat u het heerlijk gaat vinden." Lynns mondhoek krulde omhoog.

"Nou als u het zegt, mevrouw Lindfors." Blake rekte zich uit en bracht zijn ellenbogen op tafel. Hij leunde naar voren en grijnsde. "Ik ben nu toch wel nieuwsgierig."

"Nieuwsgierig naar wat, mijnheer Zane."

"Wat je deed op dat vliegveld."

Zijn opmerking had Lynn overduidelijk van stuk gebracht. Ze perste haar lippen op elkaar en knipperde een paar keer.

"Misschien wil ik het daar niet over hebben, mijnheer Zane," zei ze met een zuinige glimlach. "Dank u wel." De ober zette de twee cappuccino's op tafel en Lynn deed er suiker in. Ze pakte haar lepeltje en roerde iets te geconcentreerd in de koffie.

"Geef me eens wat informatie," zei Blake verder naar voren buigend. "Ik weet zo bijzonder weinig van je."

"Misschien is het beter om dat zo te houden, mijnheer Zane."