K A B A N A T A (15.5)

249 24 5
                                    

Panibagong araw na naman, at nasa sasakyan kami ngayon.
Kasama ko si tita at nasa unahan naman sila Dodong at tito.
Pupunta kami ng hospital para sa final result ng test ni Dodong.

Text ng text sa akin si Josie tungkol sa aming isusuot para sa graduation. Bukas na namin planong mamili ng isusuot.
Napatingin ako sa gawi ni Dodong dahil abala din ito sa kanyang cellphone.
Naglalaro ba sya gaya ng dati? O katext nya yung babae na yun?
Tiningnan ko lang sya buong byahe hanggang sa makarating na kami ng hospital.
Isang sasakyan ang sumunod sa amin sa parking area.
Unang lumabas si Tito at sumunod naman si Dodong.

Pagkalabas ko ng kotche biglang may tumakbo sa gawing kanan at nakita ko si Monica na hawak yung shoulder bay nya.
"Anong ginagawa nyan dito?
Si Tita na tinanong si Dodong.

"She saith she will come, I refuse her but she really want to go here.
Sabi ni Dodong habang napatingin ito sa akin.
Masama ang tingin ko kay Dodong at kay Monica na papalapit na sa amin.

"Hi, Tita at Tito!
Hindi sya pinansin ni Tita, at tumango lang sa kanya si Tito.
Hindi nya ako pinansin.
Lumapit sya kay Dodong at hinawakan ang braso nito.
"Tara na sa loob?

"Monica, you don't have to do this.
Umiling lang sya at mas dinikit pa nya ang sarili kay Dodong.
Napa-rolyo ako sa mga mata ko matapos ko yun nasaksihan.
Kung pwede lang mag-war-freak dito, baka hindi ako makapag-pigil!

Hinila ako ni tita sa loob at iniwan na namin sila sa labas.
Si tito naman ay may kausap sa cellphone kaya nauna na din siya sa amin sa loob.
"Talagang hindi ako pabor sa dalawang yan, lalo na sa bata na yan!

Hinawakan ko ang braso ni tita.
"Talaga ho bang close na sila tita dati pa?
Tumango si tita at nakasimangot itong tiningnan ako.
"Hindi ko masisisi ang anak ko iha kung bakit masyado syang malapit sa batang yun.
Minsan na kasing magtangkang magpakamatay si Monica noong nag-away sila. Simpleng away lang pero naging malaking big deal sa pamilya nya at pamilya namin.
Hinawakan ni tita ang kamay ko.
Huwag ka sanang magalit sa anak ko iha, iniingatan lang nyang wag mangyari yung dati.

"Mahirap po tita.
Napatingin ako sa baba dahil baka mamaya magbadyang tumulo ang luha ko. Ayaw kong makita iyon ni tita.

"Sana, mahaba pa ang pasensya mo para sa anak ko iha. Matatapos din itong problema natin, wag kang mag-alala.
Tumango lang ako sa kanyang sinabi.
Mahaba na ang pasensya ko, sa sobrang haba. Baka sumabog na ako.
Lumingon ako sa likod at nakasunod sila sa amin.

Dumating na kami sa office ng doctor ni Dodong.
Lumabas muna ako para sagutin ang tawag ni Josie.
"Sige, magkita nalang tayo  mamaya pagkatapos nito.
Oo, sige na. Tatawagan nalang kita ha. Bye.
Pinatay ko na ang tawag at pumasok na ulit ako.

"Wala ka padin bang progress sa memory mo?
Napatingin kaming lahat kay Dodong sa tanong ng doctor sa kanya.

"I want to remember her.
Itinuro nya ako, ako naman ay napaturo din sa sarili ko.

"Sakin?
Tiningnan ako ng masama ni Monica.
Ni-rolyo ko lang ang mga mata sa kanya. Maldita ako pagdating kay Monica.

"Mahirap ang condition mo dahil until now, walang progress ang memory mo.
Maybe you have to accept na dalawa lang talaga ang pwede mangyari sayo.
It is either. Temporary amnesia lang yan? who knows?
Time will come, time will tell?
Or, permanent amnesia.
Your memory in specific person will erased, forever.

Tumigil ang lahat, pati nadin si Dodong.
There is still no progress to your condition.
So now, what do you think among the two result in your condition?

TadhanaWhere stories live. Discover now