𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#35

Όχι ότι με νοιάζει..αλλά κάτι γίνετε με τον πατέρα μου.

Αυτές τις μέρες...είναι αρκετά παράξενος.

Δεν μιλάει πολύ στην Άννα..δεν έρχετε σχεδόν καθόλου σπίτι ...

Πάει στις 7 στο συνεργείο και έρχετε στις 11 από..ένας θεός ξέρει από πού θα έρχεται.

Η πάει στις 7 στο συνεργείο και έρχετε στις 9 το πρωί, κάθετε λίγο σπίτι και μετά πάλι κάπου πηγενει.

Και όλο το σπίτι το έχει βρωμισει με τσιγαριλα.

Τόσα χρόνια μένω μαζί του..και πότε δεν ακούμπησε τσιγάρο.

Ενώ τώρα..

Α και με την στριγκλα κάτι δεν πάει καλά.

Και αυτι πρωινιατικα βγενει κάπου με κάτι φορέματα..με κάτι τακούνια..και γυρνάει στις 7 το βράδυ.

Ο καθένας ότι γουστάρει κάνει.

Πάντως ένα ξέρω.

Οικογένεια δεν είμαστε.

Σκευτομαι..αν απατανε ο ένας τον άλλον..

Δεν ξέρω πραγματικά τι να σκεφτώ.

Πώς καταντησαμε έτσι.

Η ώρα είναι 7:15 και η Άννα μόλις μπήκε στο σπίτι.

"Τι έφτιαξες να φάω?" Με ρώτησε καθώς ειρθε κοντά μου

"Έχει παστίτσιο" τις απαντάω

Στριφογυρίζει τα μάτια της και φεύγει.

[...]

Η ώρα έχει πάει 9:30 και ο πατέρας μου μόλις μπήκε στο σπίτι με το τσιγάρο στο χέρι.

Πώς και έτσι ειρθε νωρίς?

Με το χαμόγελο εως τα αυτιά του είναι.

Πάει στην Άννα και την αγκαλιάζει καθώς την φιλάει στο λαιμό.

Αυτό γιατί έπρεπε να το δω?

"Μωρό μου γύρισες νωριιιςς" φωνάζει η Άννα με την τσιριχτή φωνή τής

"Τελείωσα ποιο νωρίς μωρό μου για αυτό" λέει και τραβάει μια τζούρα

Οκαυ δεν αντέχω, με το που μπήκε στο σπίτι με το τσιγάρο δεν μπορώ να αναπνέω.

Πάω γρήγορα στο δωμάτιο μου και κλειδώνω την πόρτα.

Ανοίγω λίγο το παράθυρο για να μπει λίγος αέρας.

Ουυφ .

Σταμάτησε το αλκοόλ , άρχισε τα τσιγάρα.

Δεν τα σταμάτησε εντελώς.. εννοώ 2-3 φορές να πίνει την εβδομάδα.

Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου ανοίγω το μπλοκ ζωγραφικής και αρχίζω να ζωγραφίζω.