𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#75

Κωσταντίνος ποβ

Ξυπνάω και βλέπω δίπλα μου την Λία να με κοιτάει με ένα μικρό χαμόγελο.
Πωω αυτή ακόμα εδώ είναι?

"Μη με κοιτάς έτσι, ξέρεις που είναι η πόρτα μπορείς να φύγεις κατευθείαν" τις λέω και σηκώνομαι

Αμέσως σταματάει να χαμογελάει και με κοιτάει με το θυμωμένο βλέμμα. Εεχ, δεν τις δίνω σημασία και πάω στην κουζίνα για να φτιάξω καφεδάκι γιαντα χωρίς καφεδάκι δεν πάει η μέρα.

Φτιάχνω στα γρήγορα το καφεδάκι μου και κάθομαι στον καναπέ.

"Κώστα ας μιλήσουμε" μου λέει καθώς στέκεται μπροστά μου με ένα ξινό , θυμωμένο βλέμμα

"Άσε μας μωρέ πρωινιατικα , μη μου πριζεις τα αρχίδια πρωί δεν θέλω σχέση μαζί σου" τις λέω

"Θα το δούμε αυτό" μου λέει

"Άντε άντε, ξουξουδια" τις λέω καθώς σηκώνομαι απτό καναπέ την παίρνω απτό χέρι και την τραβάω προς την πόρτα

"Αασεε Με τιι κανειςς?" Μου φωνάζει καθώς προσπαθεί να πάρει το χέρι της απτό δικό μου

"Προσπαθώ να σε διώξω μωρή, ακόμα δεν το κατάλαβες?, Άντε φύγε" τις λέω , ανοίγω την πόρτα και την σπρώχνω ,όχι πολύ δυνατά ,έξω

Πωω , ούτε το καφέ στην ησυχία μου δεν μπορώ να πιω.

Το ξέρω ότι είμαι τόσο όμορφος, βασικά θ ε ο ς είμαι αλλά πρέπει να έχει και όρια, αμάν πια.

Φτου μου.

Αφροδίτης ποβ

Με τα χίλια ζόρια με έβγαλε η Νεφέλη έξω. Αλλά δεν με χαλάει κιόλας, περίπου ένα μήνα έχω να βγω έξω και το κεφάλι μου πονάει.

Πρέπει να βγω λίγο έξω να ξεχαστω, να πάρω καθαρό αέρα, και έτσι αποφασίσαμε να πάμε μια μικρή βόλτα.

Κατεβενουνε κάτω και η μάνα της Νεφέλης αμέσως εμφανίζεται μπροστά μας.

"Κορίτσια μην αργήσετε πολύ, σε μια ώρα περίπου το φαγητό θα είναι έτοιμο" μας λέει με ένα χαμόγελο

"Νταξει ρε μαμά, τα λέμε" τις απαντάει κατευθείαν η Νεφέλη

"Να προσέχετε" μας λέει καθώς με κοιτάει

Ωχ..

"Ναι, γεια γεια" τις απαντάει η Νεφέλη και κλείνω την πόρτα πίσω μας

"Δες καλά κάναμε και βγήκαμε, τι ωραίο καιρό που έχει σήμερα" μου λέει καθώς κοιτάει τον ουρανό