𝗕𝗮𝗱 𝗟𝗶𝗳𝗲™

#78

Αφροδίτης ποβ

Ξύπνησα στις 7 και 15 αλλά γιατί?

Α ναι, σχολείο.

Οο, σχολείο.

Πω.

Α ξεκινήσαμε.

Καλώς ήρθες Σεπτέμβρη λοιπόν.

Προσπαθώ να ξυπνήσω την Νεφέλη αλλά δεν.
Θα είναι στο 8ο της ύπνο.

"Εεληηη, ξυπναα σχολειοοο" τις φωνάζω στο αυτί και αμέσως πετάγεται πάνω

"Μπορείς να μην φωνάζεις στο αυτί μου πρωινιατικα?" Μου λέει καθώς προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια τής αλλά όχι, ξανά ξαπλώνει και σκεπάζεται με την κουβέρτα πάνω στο κεφάλι

"Σε 5 θα σηκωθώ ασεμε" μου λέει και γυρίζει μεριά

Ναι αλλά αυτό το "5" της θα γίνει 15.

Δεν την ξανά πειράζω και αρχίζω να ετοιμάζομαι στα γρήγορα, βάζω ένα τζίν μια κοντομανικη , ζακέτα και πριν βάλω τα παπούτσια μου πάω και ξυπνάω ΞΑΝΑ την Έλλη, γιατί όπως είπα τα "5" της είναι "15" και ναι ακόμα κοιμάται.

*Ταυτιστείτε εδώ με την Νεφέλη*.

"Ελληηη, έλα ξυπναα θα αργήσουμε" τις φωνάζω πάλι στο αυτί

"Μμμ" λέει χωρίς να κουνηθεί απτό κρεβάτι της

"Σοβαρά τώρα σήκω, έχει πάει και 50" τις φωνάζω καθώς παίρνω την κουβέρτα πάνω απτό κεφάλι της

"Τιι?, Και 50?" Μου λέει και σηκώνετε αμέσως

Ναι, καλημέρα.

Πάει προς το ντουλάπι τής , παίρνει ότι ρούχο βρήκε μπροστά της και πάει σφαίρα αμέσως στο μπάνιο.

Μέχρι την περιμένω να ντυθεί και γενικώς να ετοιμαστεί εγώ βάζω τα παπούτσια μου.
Σηκώνομαι , πάω προς το καθρέφτη και με παρατηρώ από κάτω έως πάνω.
Πάλι σχολείο, πάλι αυτά τα σπαστικα παιδιά, ουυφ τι θα κάνω.

Και..και τώρα αν έχουν μάθει..όλα αυτά που έχουν γίνει με εμένα, και.. και συγκεκριμένα με τον πατέρα μου που.. πέθανε.
Τι θα λένε για μένα?, Πως θα μου συμπεριφέρονται?.

Η αλήθεια είναι ότι ανχωνομαι, όταν πάω στην τάξη μου , όταν δω τις φάτσες τους, όταν τους κοιτάξω τι θα κάνουν..θα, θα με κοροϊδεύουν?, Δεν ξέρω.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να πάω αλλά.. πρέπει.

[....]

Μπαίνουμε μέσα στο προαύλιο και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα.