KİRLİ ELLER

12. KÜÇÜK LEVNİLER

Herkese up uzun bir arada sonra HELLLOOOO.

Bölüm Şarkısı: Imagine Dragons - Demons

Biliyorum bu sefer ki ayrılık azcık uzun oldu ama art arda atacağımız bölümler ile arayı kapatacağımıza inanıyoruz aysenkn dimi??

Bu bölüm çok eğlenceli bir bölüm oldu bence :)

Bölüm adı küçük levnicikler hiç bişi anlamamış olabilirsiniz ama merak etmeyin bölümde anlayacaksınız :)

O halde hepinize Güzel Okumalar :)

☯️☯️☯️

"Levni."

"Bana öyle seslenme!"

"Ne-neden"

"Bana bunu yapma."

"Be-ben anlamıyorum!"

"Artık sona geldik Biray!"

"Hayır, hayır!"

"Neden korkuyorsun? Ölmeyi sen istemedin mi! Seni öldürmemi sen istemedin mi? Diğer öldürdüğüm insanlar gibi!"

"Ben sadece beni bulmanı istedim."

"Ve bende seni buldum!"

"Öldürmeni istemiyorum"

"Seni bulduysam öldürmem gerekir. Benim bulduklarım hep ölür Biray!"

"Be-ben bir istisna değil miydim?"

"Yanlış bir istisna."

Ve patlama sesi.

Gözlerimi korkuyla açar açmaz yatıyor olduğum yataktan doğruldum. Elimi terden ıslanmış olan saçlarıma götürerek kendime gelmeye çalıştım. Gerçekleşmiş olan bir sahneyi uykum da görmek bana acı veriyordu. Ve şuan daha çok acı veren şey ise karnımda ki yaraydı.

Levni'nin bende açtığı ikinci yarası.
Aslında üçüncüydü.

İlk beni kalbimden vurmuştu, izi kalmıştı. Onun bundan haberi yoktu ama öyleydi. Yeşil gözleri ilk görüşte kalbime işlemişti adeta. Silme çabasına girsem de silemezdim. İnsan silmeye kıyamazdı ki.

Az da olsa kendime geldiğim de elimi karnımda ki yaranın üstüne götürdüm ve hafifçe dokundum.

"Lütfen acıma artık, lütfen. Dayanmıyorum artık fiziksel acılara."

Ben bu zamana kadar hiç fiziksel acı görmemiştim. Bu fiziksel acılar ile nasıl başa çıkılır bilmiyordum. Bana bunu söyleyecek biri de yoktu, yani benim bildiğim kadarıyla yoktu.

Yataktan yavaşça kalkarak etrafa göz attım. Simsiyah bir odaydı. Gözümün her değdiği nokta siyahtı. Sadece yatağın yorganı, yastığı ve çarşafı beyazdı. Geri kalan her şey siyahtı. Tıpkı, Levni gibi.

Aklıma gelen isim ile kalbim heyecandan hızlandı. Sahi, o neredeydi. En son onu çatışmada görmüştü. Bir an duraksadım. Çatışmadan sağ çıkabilmiş miydi?

'Levni'den bahsediyoruz Biray. Hani şu cehennemin bir numaralı kötüsünden.'

İç sesimi duymamazlıktan gelerek tam karşımda olan kapıya doğru yavaş adımlar ilerledim. Her adımım da karnımda ki yara zonkluyordu buda dişlerimi sıkmama sebep oluyordu.