Gözlerimin içine öyle derin bakıyordu ki;beni mahkum eden adama sarılıp,dertlerimi anlatıp,omzunda ağlamak istiyordum.
Çarpışmaya gelene kadar bırakmamanızı rica ediyorum.
Ondan sonra zaten bırakmazsınız.
Sehpanın üzerindeki viskiyi kaldırdı. Bir bardak alıp yanına geçtim,içmeye başladık.
"Ez..."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Selin,Öykü sana hiçbir şey dedi mi?Siz yakındınız."
"Malesef hiçbir şey demedi."
"Neden diye sorup kafa patlatmaya hiç gerek yokmuş ya. Öyle yaptı çünkü onu yapmayı tercih etti,yanlış yapmaktan çekinmedi çünkü önemsemedi. Bazı şeyler sadece tercih ve değer verme meselesi,hepsi bu. Birine yüzlerce kez veda edipte bir kere bile ayrılamayabilirmiş."
"Aşkın ta kendisi Ezel."
"Geriye sadece cevabını asla öğrenemeyeceğim sorular,dinlemekten korktuğum şarkılar ve uzun uzun izlediğim fotoğraflar kaldı."
"Eminim Öykü de üzg..."
"Onun gözlerinde bir şey vardı,yarım kalmışlık saklıydı. Ben onu tamamlamaya çalıştım.O beni eksik bıraktı."
"Çok uzakmışsınız ama sana verdiği hissi bir an bile yanından ayırmamışsın gibi.Ezel sen aşkını en iyi şekilde yaşadın.Ona kilometrelerce uzakken bile hala yakınsın."
"İnsan sevdiği halde sevdiğinden ayrı durmayı hiçbir şeye dahil edemiyor.Bu çaresizliklerin en dibi."
"Ezel her yerde Öykü var,belki de bunları kaldırmalısın."
"Bir anıları eskitemedim,bir de ona düşmüş yüreğimi. Şimdi sen kaldır at diyorsun. Kalbimden nasıl atıcam?O benim ilk aşkım,ilk heyecanım,ilk yenilgim. O benim ışığım."
"Çok acılar çektin biliyorum.Bunu anlamam mümkün değil,bunu da biliyorum.Annen,Melis,Öykü... Ama Ezel kendine gelmek zorundasın."
"Ben sadece bekliyorum. Her şey bana geliyor,her şey benden gidiyor ve her şey bu şekilde devam ediyor. Ben bir adım atamıyorum,ben hiç kıpırdayamıyorum. Ama çok isterdim ben de koşayım,bir şeylerin arkasında dağ gibi durayım,yapamıyorum Selin. Nefes alacak gücüm bile kalmadı."
"Ezel sabret,her şey düzelecek."
"Koskoca şehrin hiç gelmediği sokaklarında bile onu görme umuduyla etrafa bakmanın ne hissettirdiğini bilmiyorsun."
"Bilmiyorum,bilmekte istemiyorum.Sevmek bu mu gerçekten?
"Keşke ölçülü sevmenin ilmine sahip olabilseydim.Fazlasıyla seviyor ve mütemadiyen eşikte kalıyorum. Ne olacak böyle bilmiyorum. Ben sevgi kimseyi rahatsız etmez,edemez sanıyordum. Yanıldım..."
Sevmek bile suç olabiliyor. Onu kalbinin en değerli yerine koyuyorsun. Ona olan sevginden her şeyi yapıyorsun,yapılan yanlışları görmezden geliyorsun ve yine üzülen sen oluyorsun.
Sevmenin bile yetmediği şeyler oluyor,keşke sevgi herşeyin üstesinden gelebilse. Sevgi Öykü'nün taşlaşmış kalbinin üstesinden gelebilse...