The Nerdy Girl and her Prince [Completed]

CHAPTER 42

Chapter 42

***

KYLE'S POV

Sinundan ko si Alex papunta kay Nathan. Wala lang, para safe siya. Pero nagulat ako nung bumaba siya ng taxi, malayo pa kay sa bahay nila Nathan. Bumaba na din ako ng kotse para sundan si Alex. I thought tutuloy siya, pero nagulat ako nung tumigil siya sa isang pader dun bago sa bahay nila Nathan. Nagtago ako sa likod ng poste.

I saw her smiling. Nababaliw na ata siya. Tsk. Why am I here anyways? Sinasaktan ko lang yung sarili ko. Tanggap ko na wala na akong pag-asa. They love each other so much. So, para saan pa ako? Eextra lang ako sa story nila eh. But I want Alex to be happy. I want to make sure she's happy. Maybe that's the reason why I'm here. Ang tanga ko ba? Oo, alam ko naman yun. I'm so aware. -__-

Masyado ata akong napaisip. Hindi ko napansin na tumatakbo na pala si Alex. Dinaanan niya ako. Hindi niya ako nakita. Tiningnan ko siya, tumatakbo. Why?

Sumakay agad ako sa car ko and I followed her. I saw her sat on the bench near the road. 

Pinark ko ang kotse ko and bumaba. Lumapit ako sa kanya. Narinig ko siyang humikbi. 

She's crying. Pero bakit? Akala ko okay na sila? Pero ano na naman 'to? Nathan, ano nanaman 'to? Akala ko ba aayusin mo 'to? Why did he let Alex cry again? 

"Arrgh! Alex! Bakit ka ba kasi umasa! Nakakainis kaaaaa!" I heard her saying.

Pinagtitinginan na siya ng mga tao. Knowing Alex, wala siyang pakielam kung pagtinginan siya. Lumapit agad ako sa kanya, nakayuko pa siya. She's crying hard.

"Buti na lang sinundan kita." I said to her.

Inangat niya yung ulo niya. May mga luha pa sa pisngi niya at mga luha na pabagsak pa lang. Bakit ka nagkaganyan Alex? Akala ko ba maaayos na kayo?

He looked at me with her crying face. I can't help myself to pity her. But now, hindi niya kailangan ng awa. She needs a shoulder to cry on. 

She immediately stand up and hugged me. She's still crying her heart out. Not minding those people passing by. I hugged her. I can feel her pain. She's hurt. Very hurt.

"Kyle..." Y___Y she said while sobbing.

"I'm here Alex... I'm here."

Niyaya ko na siyang sumakay sa kotse ko. Pagkasakay niya, she cried again. I pat her back to calm her. Bumili din ako ng water para ipainom sa kanya since sa sobrang iyak niya eh hinahabol na niya yung hininga niya.