A/N: Hi there, I'm asking for your help. Please do read The Ginger Girl. Still Ongoing. Please support me again.
Chapter 23: Trust.
At the end of the day, I will still listen to you. I will still forgive you because I love you so much that I'm willing to get hurt.
---
Sofia Michelle's POV
Umuwi na ako kaagad pagkatapos ng pangyayaring yon. Ganito ba talaga? Kaya ba sa unang libro ng buhay naminy wala masyadong problema, dahil sa pangalawang yugto ay patong patong ang problemang mararanasan. Pero para sa pamilya na sabay naming binuo magpapakatatag pa ako lalo, ipaglalaban ko ang pamilyang akp mismo ang nagsimula.
Pumunta ako sa kwarto ng mga bata pagkatapos, Umiiyak na naman ako ng tahimik. Buti nalang at hindi pa nakakaintindi ang mga ito.
"Babies, bigyan nyo ng lakas ng loob si mommy para kayanin 'to ha?" humikbi ako. Iniisip ko kung sino ung babaeng iyon. Malabo namang si nathalie dahil iba ang itsura nung babaeng yon. Hindi ko pa sya nakikita, o dahil lang sa madilim kaya hindi ko sya naaninaw bg maayos? Kung sino man sya, anong kailangan nya? Bakit mas inuna sya ni zamy kesa saakin?
Tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko iyon sa bag ko. Si Zamy tumatawag. Pinunasan ko muna ang luha ko at inayos ang boses ko.
"Hello?" Bungad ko sakanya.
(The heck Michelle! Where the hell are you? Bakit wala ka sa rooftop at bakit sabi ng nga natitirang staffa dito ay umuwi ka na daw?! and why didn't you wait for me!!) Sa boses nyang iyon alam mo na at halata mo ng naffrustrate na sya.
"Umuwi nako sa bahay. It's already 10 for freakin pete's sake! I've waited for you for almost 3 hours pero nasan ka? Kalalabas lang sa bahay ng isang babae! Yes, I saw you zam! Wag kana magsinungaling pa dahil huling huli na kita!" Sigaw ko sakanya. If he's frustrate, well the feeling's mutual.
(w-wait. Let me explain, michelle. It's not what your thinking. Oh God. Please mich, wait for me. We'll talk) Inend ko na agad yung tawag. Atleast, for now. Titiisin ko muna sya. Hindi ako natulog sa kwarto namin. Sa kwarto ako ng kambal at nilock ko na ung pinto at kinuha ko lahat ng mga spare keys para hindi sya makapasok. Akala nya ha!
Tiningnan ko ung orasan, 11:30 na at narinig ko yabag ng isang lalaki papunta sa katabing kwarto. Which is ung kwarto namin.
"What the!! Yaya!!! Where's my michelle?!?!" Pagwawala nito, narinig ko din abg yabag ng isa sa mga yaya, sorry nalang zam pero nagpapakipot muna ako ngayon.
Pagkatapos ng katahimikan ay nakarinig ako ng kalabog sa pintuan. Pintuan ng nursery room na ito to be exact.
"Stop frustrating me wife! Lumabas ka na dyan kung ayaw mong sirain ko 'tong pintuan na 'to ngayon din. Let's talk, Michelle!!" Sunod sunod na kalabog ang narinig ko. Lumapit ako sa pintuan.
"No! Wala tayong dapat pagusapan! Clear na clear ang mga nakita ko. I hate you!" Sigaw ko sakanya at sumandal sa pader katabi ng pinto. Ayokong sumandal sa pintuan dahil baka mayanig ang buo kong pagkatao. Patuliy padin sya sa pagkatok sa pinto, jaya nung umiyak si zafie ay wala na akong nagawa kundi pagbuksan sya.
"No, No, No, you don't hate me fia. Tell me you don't. Hayaan mo akong magexplain!" Bungad nito saakin. Lumapit ako kay zafie at binuhat sya. Pinatahan ko sya hanggang sa makatulog ulit sya.
"Talk to me fia, Please." Hindi parin ako umimik at naramdaman ko sya sa likuran ko. Nang hindi padin ako umimik ay niyakap ako nito sa likuran. Buhat buhat ko padin si Zafie.
"Sorry baby. Sorry wife, Sorry kung hindi ako nakapunta. Sorry kung late ako dumating." Yakap yakap pa din ako nito.
"Sino ung babae mo?" Malamig kong sabi sakanya.
"What the hell fia! She's not my girl! Hindi mo ba sya nakilala? She's stephanie. Yung kaibigan mo when we were in highschool. Habang papunta ako sa building, muntik ko na syang mabangga, because she's texting while crossing the street." Pag papaliwanag nito. "Sabi ko sakanya, ay dadalin ko na sya sa hospital that I insist. Pero ang sabi nya ay wag na daw kaya nagpresinta akong ihatid nalang sya pauwi. Umoo naman sya. Pagkarating sa bahay nila ay paalis naman ng bahay ung nanay at tatay nya at humingi sila ng favor saakin na samahan ko muna yung anak nila dahil sya ung unica ija nila. Hindi ko naman sya maiwan kasi I'm so guilty. Muntik na syang mapahamak dahil saakin kaya hindi ko na nahindiaan ung nanay nya" Hinarap nya ako sakanya at hinawakan ang magkabila kong braso. "Listen to me Sofia, She's not my girl okay? I have only 3 important girls in my life" tiningnan ko sya ng may pagtataka.
"3?" Tanong ko dito, Nagtataka ako kung paano naging 3.
"My mom, You, and Zafie. Now, believe me, She's nothing!" Binaba ko si zafie sa kama ng mahimbing na naman itong nakatulog. "She's just a friend of yours baby, listen to me Sofia please"
"Pwede mo naman sya tanggihan, Magreasons, and how come you guys become in good terms? The last time I checked, malayo loob mo sakanya" Taning ko dito at tinalikuran na naman sya.
"I told you, hindi ko natanggihan dahil muntik ng mapahamak ung anak nila dahil saakin. We're not really in good terms. I told her, I'm already married with you. She told me she's happy for the both of us and I think our conversation stinks" Pagpapaliwanag na naman nito masyado lang siguro ako naging OA. Oh my gosh, nagiging possessive na ako. Simula nung nakapagartista sya, naging ganito na ako. "If you want me to leave showbiz, I will. Just tell me my love." Niyakap ko na sya at mahinahong humikbi.
"I-I'm sorry hubby.. Hindi ko lang maiwasan magisip ng magisip. Hindi ko mapigilan ung sarili. I know, I'm the one who pushed you to enter this. Pero di mo kailangan na umalis just because of me." sabi ko habang nakayakap padin sakanya.
"Hush now, Oo nga't ikaw ang nagtulak sakin dito, pero kung nasasaktan naman kita at napapagalala. I could freakin leave this work. Kayang kaya ko iwan to for you and for our baby" He said while hugging me back. Hinalikan nya ako sa sentido ko.
"I'm sorry Hubby, I'm really sorry. I'm sorry for being possessive. I'm sorry for being so clingy. I'm really sorry" Naguilty lang ako, I am so possessive that we always end up fighting because of me.
"Shh, It's okay baby. I understand. I love you" Hinalikan nya ako sa noo. Humiga na kami sa kama. "I love you. I will always love you. I will only love you. Trust me" I hugged him, I learned to Trust him. Let him explain and Listen. Wag magpadalos dalos. Then, I felt asleep.
