Chapter 34
--
Hindi lahat ng pagsisinungaling, pagpapanggap ay masama. Merong bagay na kailangan mo itago para may taong sumaya.
--
Zecariah Yoo's POV (let's know his pov lol)
Dumaan ang ilang araw at nakalabas na din ako ng hospital pero ganon padin, hindi ko padin sinasabi kay Sofia o kahit kanino man na wala akong amnesia. Tanging yung doctor lang at mga nurse sa hospital na yon ang nakakaalam. Sa pamilya ko, wala pa. Hindi ngayon. Hanggang hindi ko nagagawa yung plano ko.
"Hello po sir, welcome back po." Bati nila saakin nginitian ko nalang sila. Lumingon ako kay Sofia sa tabi ko.
"Akyat muna ako saan ba dito yung kwarto natin?" Tanong ko dito para maging makatotohanan ang plano ko. Sinabi naman nya saakin kung saan at dumeretso na sya sa kusina halata sa mukha nya na malungkot sya. Naguguilty ako but I need to do this.
Naupo ako sa kama at kinuha yung cellphone ko. I dialed my investigators number.
"Hello, okay na ba lahat?" Tanong ko dito. Ofcourse, pinahanap ko kung sino may kasalanan kung bakit naaksidente kami.
"Yes sir, nalaman na po namin kung sino ung gumawa non." Sagot nito. Malaman ko lang kung sino talaga yon.
"Good. I'll see you tomorrow" Then I hunged up. Sunod ko naman tinawagan yung manager ko at sinagot naman nito agad ung tawag.
"How's the plan?" I asked. Bukod sa personal doctor ko Manager ko lang din pinagsabihan ko dahil kailangan ko sya sa plano kong to.
"Okay na po lahat sir. Mula simula hanggang dulo. Date nalang po ang kailangan kung kelan" Sabi nito.
"Good, Don't tell anyone about this. As soon as possible. I'll inform you kung kelan" Atsaka ko inend call. Matapos lang lahat ng problema. Matapos lang lahat ng 'to. Maya maya may kumatok kaya pinagbuksan ko ito.
"Hubby, tumawag pala saakin ung manager mo. Nagset daw sila ng date ng interview mo about sa nangyari. Okay ka na ba? Kaya mo bang humarap sa mga tao?" Kwinento nito saakin na isa nga daw akong artista ofcourse, kailangan kong umarte. At magaling din umarte tong si Manager ha.
"Yes, kaya ko. Kakausapin ko nalang yung manager or ikaw nalang kumausap at sabihin mo sakin kung kelan" Nginitian ko to. Hindi ko kaya maging masama sakanya kahit pagpapanggap lang
"Sige. Magpahinga ka na." Nginitian nito. Ngiting nakapaghulog sakin ng ulit ulit. Lumapit ako sakanya at niyakap siya.
"Thank you wife." Sabay hinalikan ko ito sa noo. Hindi ko mapigilan sarili ko.
Sofia Michelle's POV
Hinalikan ako nito sa noo. Hindi ko napigilan mapaluha. Kung sana lang, nakakaalala sya. Sana hindi nangyari to. Sana hindi ako nasasaktan. Pinunasan ko to at lumayo.
"Sige na, magpahinga kana muna bababa lang ako" sabi ko dito at tinalikuran ko na. Paglabas ko ng pinto di ko na napigilan ang mapahagulgol.
Sana bumalik na sa dati ang lahat kasi hindi ko kaya ganto. Pero kahit anong mangyari tatatagan ko loob ko.
Para sakin, Para sa pamilyang sabay namin binuo.
--
Hello guys, so sorry kung short update lang. Nagaadjust padin kasi ako sa school ngayon. Busy pero humahanap ako ng time para magupdate ng magupdate. Thankyou.
