Muli pang kinapa ni Joshua ang kanyang bulsa pero talagang wala syang brilyanteng nakuha. Bigla syang kinabahan. Kahit anong oras ay maaari na syang patayin ni Helga. Kailangan nyang kumilos para mahanap 'yon.
Ang tito Samuel naman nya ay pansamantalang nakaidlip kaya hindi nito pansin ang kanyang pagkabalisa.
Tinignan ni Joshua ang kanyang kinauupuan at ang ilalim nito pero wala rin ang brilyante doon.
Hanggang sa maalala nya, naitabi nga pala nya ito sa kanyang bagahe. Kaagad syang tumayo upang kunin ito. Laking pasasalamat nya at naroroon ito. Pero bigla naman syang nagulat at nasindak nang may lumitaw na puting kamay mula sa isang makinang na bakal ng lagayan ng bagahe.
Halos muntikan na syang mapasigaw.
Napaatras na lamang sya kaya nasagi nya ang kanyang tito Samuel at nagising ito.
Samuel: "Ano ba yun?... Bakit ka nakatayo dyan, Joshua? May problema ba?"
Joshua: "H-ha? P-pagpasensyahan nyo na po, may kinuha lang po kasi ako sa bagahe ko (sabay upo)."
Samuel: "Ano, yung Cellphone mo?"
Joshua: "ha, a. . . opo." pagdadahilan na rin nya.
Nagbalik na lamang sa pag-idlip ang kanyang tiyuhin habang siya naman ay hindi pa rin mawala ang kaba sa dibdib.
Halos gamuntikan na sya kanina. Alam nya na kay Helga ang kamay na yun. Hindi na nya dapat pang makaligtaan ang tungkol sa puting brilyante. Sa oras na mawala ito ay katapusan na nya. Pero ang labis nyang ipinagtataka ay bakit sa isang makinang na bagay nagpakita ang kamay ni Helga? Di ba dapat ay sa salamin? Di yata't may iba pang mga dahilan kung saan pwedeng magpakita si Helga. Kailangan pa nyang mas maging alerto at mag-ingat lalo na't nalalapit na ang takda nyang pagkukulong sa diablong ito.
Sa kanyang pagpunta sa bayan ng San Nicholas ay kailangan nyang hanapin si Mon. Ang sinasabi ng espiritu ni tata Isko na anak nito. Nasa pangangalaga ni Mon ngayon ang itim na libro na naglalaman ng impormasyon kung papaano maikukulong si Helga. Kailangan nyang mahanap ang taong ito.
Pinagmasdan ni Joshua ang natutulog nyang tiyuhin.
Joshua: "May alam kaya si tito tungkol sa pagkakakilanlan ni Mon?" bulong nya. "itatanong ko na lang mamaya kapag nakarating na kami 'don,"
Makalipas lamang ang ilang oras ay nasa San Nicholas na sila.
Sumakay uli sila ng traysikel hanggang sa makarating sila sa tirahan ng kanyang tiyo.
Nang makarating ay binati naman siya ng kanyang tiya Luisa (Asawa ni Samuel). Sa tantya ni Joshua ay walong buwan na itong nagdadalantao.
Luisa: "Aba, naririto na pala kayo. Kamusta naman ang napaka'gwapo kong pamangkin?"
Joshua: "Hehe, ayos lang po, tita."
Luisa: "Tara, pumasok na kayo sa loob at tila pagod kayo sa byahe."
Samuel: "Hindi naman. Nakapagpahinga ako kanina." humalik sya sa asawa bago tumuloy sa loob. Kasunod nya si Joshua.
May kalakihan din naman ang bahay ng kanyang tito. May ari kasi ito ng isang manukan. Kumpleto ito ng gamit at kasangkapan sa loob.
Inalok sila ni Luisa na makakain. Nagpaunlak naman sila Joshua.
Habang kumakain ay hindi maiwasang tanungin ng kanyang tiyahin si Joshua tungkol sa nangyari sa kanyang ina
Luisa: "Ikinalulungkot ko nga pala ang nangyari sa mama mo, Joshua. Pagpasensyahan mo na at hindi man lang ako nakadalaw sa inyo."
Joshua: "Ayos lang po, tita. Salamat po sa pakikiramay nyo. Hanggang ngayon nga po ay hindi ko pa rin malimutan ang masakit na nangyaring iyon sa'kin."
