DI KITA CRUSH!!! plus THE SEQUEL ( sa kanya)

sa kanya....chapter 31

GUYS SORRY PO KUNG MATAGAL UNG UPDATE KO NASIRA PO KASI UNG COMPUTER KO WAAAAAAAAA

TSKA NGA PALA PO IPOPOST KO PO UNG ISANG SHORT STORY KO, PERO EWAN KUNG STORY UN MATATAWAG BASTA PO SANA PO PAKIBASA KAILNGAN KO PO KASI NG ADVICE DUN TUNGKOL SA LOVE HEHEHEHE TITTLE NUN PO KALARO

chapter 31

lawrence's pov

"nakakulong si glen" napayukom ung kamao ko nung di namin sinasadya ni gavin na narinig ung sinabi ni tita amanda, wala akong idea na itutuloy ni tito glen ung plano niyang mag pakulong na lang hanggat hindi pa lumalabas ung totoo, plinano kasi namin na kailngan muna niyang umalis para hindi siya makulong, alam ko kasing hindi un magugustuhan ni gavin

"ANONG SABI MO MAMA?!" hinigpitan ko ung pagkakahawak sa kamay ni gavin, para maramdaman niya na andito lang ako, handa ko siyang tulungan, alam ko nman kasi na si papa lang lahat ng dahilan kung bakit nag kakaganito ngayon sila gavin

"anak si papa mo" napabuntong hininga na lang ako habang nakatitig ako kay tita amanda at gavin na magkaakap, gustuhin ko man mawala lahat ng sakit na nararamdaman nila ngayon, pero ano magagawa ko? para lang akong isang maliit na daga na lalaban sa isang napakalaking elepante

"lawrence ano to?! bakit ganito?! akala......" mahigpit na akap na lang binigay ko kay gavin, dahil kagaya ng mama niya mukang hindi niya makakayanan na nag hihirap si tito glen, kailngan ko ng mag madali

"shhhhh andito lang ako, tandaan mo yan, andito lang ako" sabi ko yan habang hinahagod ko ung likod ni gavin na iyak ng iyak, pero nakatingin ako kay tita amanda na iyak din ng iyak, wala din naman akong alam na nakakulong pla si tito glen kala ko kasi malinaw na ung usapan namin na mag tatago muna siya

"mahal ko parang awa mo na tulungan mo kami"

umalis ako sa bahay nila gavin na walang ka siguraduhan kung matutulungan ko sila o hindi, wala akong balita o kahit ano para makatulong sakanila, awang awa ako sa kanila kasi kahit gaano kasama si papa hindi ko din makakaya makita o kahit maisip lang na nakakulong si papa

"si papa na nman ba?" tanong ko kay mama nung naabutan ko siyang umiiyak sa kwarto niya, nakakainis lang kahit saan ako mag punta halos lahat ng tao mahihirapan, at ang pinakanakakainis sa lahat, alam kong ako lang inaasahan nila pero wala akong magawa, parang napakawalang silbi kong anak, boyfriend

"di nman ganyan si papa mo dati anak, hindi ko alam ano ngyayari" kagaya ng kay gavin akap na lang din nabigay ko kay mama, di ko kasi mahanap sa puso ko kung pano ko maiintindihan lahat, pano ko mapapakalma si mama, tama nman kasi siya hindi masama si papa dati, pero biglang naging ganito na lang siya bigla, para siyang nasapian ng masamang espiritu