twELve

2K 255 4
                                    

~•■•~

' Kim Tae Hyung '

~••■••~

[Zawgyi]

ထူးဆန္းတယ္။

အရမ္း အရမ္းကို ထူးဆန္းတယ္။

ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး လီဟာေယာင္းကို မေတြ႕ရေသးဘူး။

ဒီလိုေျပာလို႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔...။

မေတြ႕ရရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။

အင္း...ခုမွ လြတ္လပ္သြားသလို ခံစားရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနသင့္တယ္။

ဒါေပမယ့္....ဘာလို႔လဲ?

ဘာလို႔....တစ္ခုခုက လိုအပ္ေနသလို ခံစားေနရတာလဲ...?

" ရုတ္တရက္ႀကီး မို႔လို႔ စိမ္းေနတာေနမွာပါ။ ၾကာရင္ က်င့္သားရသြားလိမ့္မယ္..."

အဲဒီလို ျဖစ္ပါေစလို႔ဘဲ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။

မဟုတ္ဘူး။

ဒီလိုဘဲ ျဖစ္ရမယ္...။

~••~

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ဟိုေဆာ့က သူႏွင့္ စက္ဘီးလိုက္စီးကာ အိမ္ျပန္ရန္ ေခၚသည္။

ထံုးစံအတိုင္း ျငင္းခဲ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြကို မခ်စ္၊ မခင္တာ မဟုတ္။

တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနရသည္ကို ပိုႏွစ္ၿခိဳက္ေသာ သူ႔ရဲ႕ ပင္ကို စရုိက္ေၾကာင့္ပါ။

သူလည္း သိပါတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းေနတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ...။

အခုဘဲ ၾကည့္ေလ။

အႏၱာရယ္က သူေရွ႕တည့္တည့္မွာ။
လက္ပိုက္ၿပီး ပီေကးတစ္ဝါးဝါးနဲ႔။ ေဘးမွာကလည္း ငယ္သားလိုလို ႏွစ္ေယာက္။

" ေဟ့...ေလးလံုး...ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ပါလဲ?"

မ်က္မွန္တပ္ကာ ခပ္ရုိးရိုးေအးေအးေလး ေနတိုင္း အႏိုင္က်င့္လို႔ရတယ္ ထင္ေနတဲ့ သူတို႔လို ငတံုးငအေတြကို ထယ္ေဟ်ာင္း ဂရုမစိုက္တတ္။

김태형[ k•th ] ✔Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt