Samantha is na haar laatste hit gevlucht naar een rustig dorpje in de hoop dat haar verleden haar niet zal achtervolgen. Al wat ze wilt voor kerst is een haar geheim bewaren en haar zoon opvoeden in een veilige omgeving.
Willem is op zoek naar de wa...
Will had niet verwacht dat hij ging moeten koken om geheimen te ontrafelen, maar hier stond hij in de keuken van mogelijks de vrouw waardoor zijn broer verdwenen was. Gekleed in enkel een gebloemde schort was hij pastasaus aan het maken. Hij had de ingredienten die voorzienig waren samengevoegd tot een eenvoudig maar verrukkelijke pastasaus volgens het recept van zijn moeder.
De herrinnering aan de zondag avonden die hij samen met zijn moeder en broer had gespendeerd, verzekerde hem van zijn missie. Nadat hij de avond ervoor via zijn afluister apparaat had gehoord dat Samantha aan Peter had bevestigd dat die zijn neefje was, wist hij dat hij op het juiste spoor was. Hij moest nu gewoon nog zijn broer vinden en bewijs zodat hij Samantha terecht kon stellen voor wat ze ook had gedaan.
Terwijl Will naar de lichtjes neuriende vrouw keek die was aan het opvouwen was, kon hij zich niet voorstellen dat ze ooit iemand iets zou kunnen aandoen. Ze leek de perfecte huisvrouw, moeder en echtgenote. Dat laatste kwam raar over. Hij had nooit willen trouwen, maar hij had dan ook nooit een vrouw gevonden die hem zo intrigeerde.
Hij proefde de saus en kreunde zachtjes. Hij zag in zijn ooghoek Samantha rillen en glimlachte. Ze had hem misschien afgewezen, maar hij wist dat als hij het juist speelde hij vanavond zou krijgen wat hij verlangde. Hij nam de lepel mee naar waar ze zat en stak hem verleidelijk uit.
"Proef eens."
Samantha kwam naar voren en likte sensueel aan de houten lepel. De diepe kreun die uit haar keel kwam was bijna genoeg om zijn zelfcontrole te breken.
"Verrukkelijk," riep ze uit. "En dat allemaal van de dingen die je hier in de voorraadkast hebt gevonden?"
Hij knikte. Zijn keel was te droog en het leek wel alsof al het bloed dat in zijn hersenen zat naar beneden was gestroomd na die kreun. Hij leunde voorover. Hij zag haar volle lippen uiteen gaan. Ze wou hem net zo graag als hij haar wou.
"Maaaam!" riep Peter die naar binnen schoot en hun moment verstoorde. Onmiddelijk trok Will zich terug en begaf zich weer naar het vuur om in de pot te roepen. De jongen stopte en keek van zijn moeder naar Will. Een glinstering in zijn ogen voorspelde niet veel goeds. "Mag ik bij Lucas gaan eten straks? Zijn mama maakt pizza!"
"Oh, maar Peter. Will is net voor ons aan het koken. "
"Is het pizza?" vroeg Peter.
"Nee pasta met tomatensaus," zei Will zwaaiend met de lepel. "Zelfde keuken." Voegde hij eraan toe toen hij zag dat het gezicht van Peter vertrok.
Peter liep naar zijn moeder en smeekte. "Pizza is zoveel beter mama. Please."
Will zag Samantha twijfelen. Ze had waarschijnlijk gehoopt dat haar zoon als een barriere voor hun lust kon dienen. Zonder Peter aan tafel, vermoedde hij dat het dessert dat hij in gedachten had waarheid kon worden.
"Dan hebben wij misschien een beetje meer tijd om elkaar te leren kennen," stelde Will voor.
Peter zijn ogen lichtte op. "Ja! Het is belangrijk dat je hem leert kennen mama. Dan kan je hem ook helpen."
Samantha zou hem zeker helpen. Op meer manieren dan de jongen zich kon voorstellen. Zijn bloemige schort verborg zijn staalharde erectie en zonder de drempel van een kindermond kon hij misschien de geheimen uit Samantha krijgen die hij wist die ze verborg. Misschien zou hij wel het lot van zijn broer vinden.
Twee tegen één was geen eerlijke strijd en Samantha was er zich bewust van. Na nog een laatste aarzeling gaf ze zich gewonnen en stoof de gelukkige jongen weer de keuken uit. Will stapte weer op haar af en leunde voorover.
"Waar waren we gebleven."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
