Hoofdstuk 2

2.1K 37 20
                                    

Samantha had even de tijd nodig om zichzelf te composeren. De man wekte iets in haar los dat ze niet apprecieerde. Het leek wel of alle gevoelens die ze al elf jaar in zich had opgesloten opeens naar boven waren gekomen in tienvoud. Ze gooide wat water op haar gezicht en keek naar zichzelf in de spiegel. Ze leek niks op de vrouw die ze elf jaar geleden was. Haar natuurlijke rosse krullen hield ze in een korte bob en ze had altijd gekleurde lenzen gedragen voor ze naar het stadje kwam, dus niemand kon haar kenmerkende groene ogen kennen. Niemand zou ooit haar identiteit kunnen weten, dus hoe kon het dat het evenbeeld van haar laatste doelwit opeens haar leven was binnengewandeld?

Voor ze zelfs maar een antwoord kon formuleren op die vraag in haar hoofd werd ze verstoord door haar kwade beste vriendin.

"Waarom heb je hem laten denken dat Peter je man was en niet je zoon? Hij heeft duidelijk interesse in je!" riep Sophie bijna. "Ik weet dat je de vader van Peter nog mist, maar het is al zo lang geleden. Jij verdient het ook om gelukkig te zijn en Peter zal het zeker niet erg vinden. Ik denk dat hij nood heeft aan een soort vader figuur in zijn leven Sam. Je bent een fantastische moeder, maar je kunt nooit beide ouders zijn."

Samantha keek haar gekwetst aan. Ze had altijd het beste voor gehad voor haar zoon en ze had niet verwacht te horen van haar beste vriendin dat dat niet voldoende was. Ze had nooit plannen gehad om een alleenstaande moeder te zijn, maar zodra ze die twee streepjes op de zwangerschapstest had zien staan, wist ze dat dat de volgende job was in haar leven dat ze tot een goed einde zou brengen.

"Ik denk dat het iets waar je je niet mee moet moeien Sophie," zei ze stijfjes.

"Kom op, nu moet je je niet zo gedragen. Je weet dat ik het niet slecht bedoel," zei Sophie smekend.

"Hoe bedoelde je het dan?"

"Ik weet zeker dat je het zelf ook niet leuk vindt om alleen te zijn. Zeker voor kerstmis. Ik weet dat je je zoon hebt." zei ze haar afkappend toen ze haar mond open deed. "Maar je zoon zal toch niet alles kunnen vervullen. Mis je het niet om een warm lichaam naast je te hebben in bed? Of gewoon orgasmes? Een orgasme met een man is nog altijd iets anders dan van een van je speeltjes," zei Sophie.

Een blos kroop haar wangen omhoog. Het kerstcadeau van een aantal jaren geleden van Sophie, was een pakket met seksspeeltjes geweest voor het vrouwelijk genot. Ze had toen gezegd dat het tijd was om haar seksualiteit te herontdekken en had gehoopt dat het haar ging pushen om weer een man te zoeken. Maar ze kon eerlijk toe geven dat het één van de beste cadeaus was die ze al van haar had gekregen. Het was toch zeker één van de meest gebruikte cadeaus.

"Ik ben perfect in staat om zelf voor een orgasme te zorgen," zei ze stijfjes. "En ik denk niet dat deze kerst ook maar op enige manier anders gaat zijn dan al de andere kersten die ik al in dit stadje heb meegemaakt. En ik ben daar perfect gelukkig mee."

Sophie deed haar mond open om iets te zeggen, bedacht zich en zuchtte. "Je weet dat ik alleen maar wil dat je gelukkig bent toch Sam?"

Samantha knikte en glimlachte naar haar. "Kom we zullen eens zien wat die zoon van me uitspookt. Binnenkort heb je er zelf één rondlopen."

Samantha deed de ronde van iedereen, angstvallig Willem vermijdend. Ze had hem zo goed als ze kon, kunnen negeren en ze was niet van plan om er nu mee te stoppen.

Toen ze zijn blonde hoofd naast dat van haar zoon zag, kon ze bijna niet anders dan denken dat ze familie waren. Ze hoopte dat niemand anders het zou opmerken. Met grote stappen liep ze naar de twee mannen die iets aan het konkelfoezen waren. Ze kneep haar ogen tot spleetjes, wetende dat er nooit iets goed kwam uit het gekonkelfoes van haar zoon. Voor hen stond ze stil en schraapte ze haar keel.

Christmas Secret (GEPUBLICEERD - SAMPLE ONLY) (+18) ✓Where stories live. Discover now