Christmas Secret (GEPUBLICEERD - SAMPLE ONLY) (+18) ✓

Proloog

Samantha was er klaar voor. Haar laatste doelwit. Na maanden voorbereiding kwam het hoogtepunt; de avond van de aanslag. Dit was altijd haar minst favoriete, maar meest noodzakelijke element van elke opdracht. Het geld dat ze hiermee ging verdienen ging genoeg zijn om eindelijk op pensioen te gaan en dat bakkerijtje te openen ergens ver van haar geweldadige verleden.

Alle voorbereidingen waren opgeruimd en na deze avond zou de loft die ze al enkele maanden huurde, klinish worden schoongemaakt zodat er geen spoor meer van haar aanwezigheid overbleef. De laatste keer dat ze zich hier klaarmaakte en dat ze in dat bed ging slapen. Het was één van haar betere onderkomens geweest en op een bepaalde manier zou ze het missen. Wat ze niet zou missen was de herinnering aan wat ze hier zou moeten volbrengen.

Ze kende haar doelwit zoals haar broekzak en ze had een persona gecreëerd helemaal zoals hij het zou willen in een vrouw. Tot op de kleur van haar nagellak en de geur van haar parfum spon ze een web rond zich heen van leugens en beloftes die hij niet zou kunnen weerstaan. Geen enkele man had haar ooit weten te weerstaan. Geen enkele man had haar ooit leren kennen of zelfs maar lief gehad, alles kwam neer op lust. De zwakheid van het vlees was het makkelijkste om uit te buiten. Na vanavond zou ze dat nooit meer moeten doen. Nog één laatste keer.

Samen met deze zou haar totaal op 35 moorden zijn. Het was een symbolisch getal om op te eindigen, want zo was het ook de leeftijd waarop haar vader was vermoord. Als een soort laatste ode aan de man die haar had opgevoed, zou dit de laatste keer zijn dat zij iemand om het leven bracht zoals hij zijn leven was verloren. Ze was nog jong, zelf nog geen dertig. Jong genoeg om een nieuw leven te beginnen en alles achter zich te laten. Ze had op korte tijd een naam voor zichzelf gemaakt in het milieu van de onderwereld. Nu was ook de tijd om eruit te klimmen voor de donkere klauwen zich rond haar nek zouden grijpen, haar terug zouden trekken en haar in zijn greep zou houden. Niemand kende haar echte identiteit, en zo moest ze het ook houden.

Haar alarm ging af. Tijd om te vertrekken. Samantha checkte de laatste keer haar lippenstift die matchte met haar nagels en met een laatste geoefende zwoele glimlach deed ze de deur achter zich toe.

Ze wandelde de bar in alsof ze de eigenaar was. Zelfvertrouwen was altijd de eerste stap om iets gedaan te krijgen, dat had ze al jong geleerd. Ze glimlachte liefjes naar de barman die haar een glas witte wijn serveerde. Hij bleef iets te lang hangen en haar liefelijke glimlach veranderde in ijs. De boodschap drong door en de man hield zich snel weer bezig met zijn werk. Ze nam het boek dat ze een aantal weken geleden gekocht had en sindsdien al nodig had zitten behandelen zodat het er verweerd uit zag. Het was één of andere klassieker waar de inhoud haar niet interesseerde. Het boek zou haar doen dienen als haar doelwit haar er zou over moeten aanspreken, want zo was hij. Zo waren alle mannen. Makkelijk binnen te halen met maar het kleinste beetje aanmoediging.

Stipt om kwart voor acht kwam hij de bar binnen wandelen. Peter Mertens. Samantha schudde bijna haar hoofd uit amusement. Het waren de gewoontes die mensen de dood in dreven en deze gewoonte van hem was perfect om haar plan rond te spinnen.

Met een losse hand hield ze haar glas wijn verstrooid vast alsof ze zo gefocust was op het boek dat ze de wereld rond zich heen vergat. Ze voelde zijn ogen op haar rusten en ze wist op dat moment dat ze hem beet had. Niks zou hem nu nog van haar traject kunnen afhalen.

Peter zette zich op de stoel naast haar waarbij hij per ongeluk haar been stootte. Ze maakte een geïrriteerd geluidje, maar bleef gefocust op de pagina. Hij mompelde iets dat ze ook negeerde. Op het moment dat ze haar glas neerzette om haar pagina om te slaan, keek ze verschrikt naast zich en zette haar wijnglas op de rand van het bierviltje zodat het omviel, recht op zijn schoot.

"Oh, mijn excuses!" riep Samantha uit en ze greep snel wat servetjes om de vlek proberen te stoppen.

"Nee, geen probleem," zei hij gemoedelijk. "Een goed boek doet wat met een mens."