I NEED FEEDBACKS ^__6 AND PLS PO DO VOTE AND COMMENT
chapter 58
mike's pov
ibang saya ung naramdaman ko nung nakipag laro ako ng basketball sa mga lower section, kala ko nung una naubos na lahat ng talent ko sa basketball, kasi nman ang tagal ko ng hindi naglalaro ng basketball, at aaminin ko sobrang miss ko na ung pagbabasketball,
"captain!!!" napasmile ako nung tinawag akong captain nung isang player, ang sarap sa pakiramdam ang tagal ko na kasing hindi naririnig na tinatawag akong captain ng mga players, kahit nga ung ibang students dito captain na din ung tawag sakin, pero dati un hindi na ngayon
"mike na lang, di na ako ang captain niyo" sabi ko sabay hubad ng suot kong damit at pumasok na ako sa shower room, ayoko kasing mangamoy pawis ako lalo na haharap ako kay rowena, baka kasi isipin niya nag laro ako ng basketball at hindi na ako maging perfect sa kanya, alam ko sa sarili ko na ayaw kong mag sinungaling sa kanya pero hindi ko mapigilan ung sarili ko sa ganung sitwasyon
"sayang captain, kailngan na kailngan ka ng team natin, lagi tuloy tayong talo" di na ako sumagot sa nag sasalita sa labas ng shower room, i want to play ball but i need to be rowena's perfect man, if giving up basketball will be her wish i gladly do it just to be with her 24/7
paglabas ko ng locker room bigla akong nalungkot, sobra ko sigurong miss mag laro ng basketball at tiyak ako na matatagalan na ulit bago pa ako mag laro ulit, sana lang kasi nung una pa lang sinabi ko na kay rowena o ipinakita ko na kay rowena ung totoong mike hindi sana ganito kabigat ung nararamdaman ko nagyon, sobra ko kasi siyang mahal, sobra pa sa mga pangarap ko, kahit pa hindi na ako masaya, okey lang bsta alam kong masaya si rowena okey na lahat sakin.
"sanggol!!!!!!!!!!!!!!" tawag ko kay rowena nung nakita ko siyang kumakain kasama ung >___< bert na un!! di ako inintay! kasama pa ung ungas na bert! pero dahil ayaw ni rowena ng seloso, kunyari ok lang lahat, ganun na man palagi kunyari okey kahit na namamatay na ako sa selos, fuck! kurt is so right!
"oh bi, saan ka galing? kanina pa kita hinahanap" sabi ni rowena habang kumakain, di ako makatingin ng diretcho sa kanya kasi alam kong hindi ko pwedeng sabihin na nag laro ako
"ano, ahhh sa faculty! tinulungan ko si sir viar" sabi ko sabay upo sa tabi ni rowena
"brad pinagpapawisan ka ata" napatingin ako bigla kay bert na titig na titig sakin, bakla kaya siya?
"ahh mainit kasi hahahahaha" sabi ko sabay punas ng pawis ko,
"galing akong gym kanina mike, nakita kita na nag lalaro" fuck! shit! am dead!!!!
rowena's pov
nasaktan ako nung nagsinungaling si mike sakin, unang pagkakataon na nag sinungaling siya sakin, hindi ako nasaktan kasi nag sinungaling siya, nasaktan ako kasi kinailngan niyang mag sinungaling sakin kasi akala siguro niya magagalit ako pag nag laro siya, di ba niya alam na ang saya ko kanina kasi nakita ko ulit ung ngiti niya na matagal ko ng hindi nakikita, at pangalawa sinadja ko talga na ayain si bert kumain kasabay ko para makita ko reaction ni mike, pero di na kagaya ng dati, parang wala na lang sa knaya.
"una na ako brad, wena my aasikasuhin pa pala ako" tumango na lang ako bilang sagot kay bert, at pinagpatuloy ko lang ung pagkain ko, pinapakiramdaman ko din kasi si mike
"bakit kailngan mong mag sinungaling?" mahina kong tanong kay mike, habang sa pagkain pa din ako nakatingin, ayoko kasing makita ung mga mata ni mike na pag ako ung kaharap niya parang ibang tao na
"sorry" napabuntong hininga ako at hinawakan ko ung kamay ni mike
"diba sabi ko, ok na lahat sakin, bakit ba kailangan mo pang sundin ung asa list ko? kung ako nga di ko na un sinusunod bakit ikaw sinusunod mo pa?" nakaramdam ako ng guilt sa puso ko nung nakita kong nalungkot bigla si mike sa sinabi ko, nasaktan ko ba siya? nahihirapan na ba siya sakin? ewan hindi ko alam ung sagot sa sarili kong mga tanong
