Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 9

Charlotte:

Ik haat ziekenhuizen zo hard, het is nu ook niet dat er zulke goede herinneringen aan vasthangen. De vorige keer dat ik hier was, was ik bijna dood. "Hier is het" zegt Samuel als we bij een kamerdeur staan. Ik knik en we lopen naar binnen. Zijn opa ligt daar in het bed en hij ziet er best oke uit ookal slaapt hij, maar dat is dan weer mijn mening. Ik weet natuurlijk zijn toestand niet. Ik begroet Samuel zijn oma die op een stoel aan de kant van het bed zit. En ga daarna op de stoel zitten die aan de andere kant van het bed staat. Als Samuel ook zijn oma heeft begroet komt die naar me toe en komt naast me zitten. "Wat is er eigelijk met hem?" Vraagt hij dan "hartstilstand" zegt zijn oma en pakt de hand van Samuel zijn opa vast en wrijft met haar duim over de rug. Meer zegt ze eigelijk niet ze kijkt gewoon naar hem en af en toe naar ons. Ik vind het altijd zo schattig van die oudere koppels en je ziet de liefde nog in hun ogen voor hun partner. Ik hoop dat Sam en ik ook zo worden. En zoals het er nu uitziet ben ik er zelfs zeker van dat wij ook zo gaan worden want ik kan gewoon niet zonder hem, lekker sentimenteel maar wel de waarheid.

Dioni:

Ik zit hier in me eentje op de bank. Cassius en Jai zijn de stad in met hun meisje, kaj moest dringend iets doen en had dus ook geen tijd en sam doet zelfs de moeite niet om te antwoorden. Die ligt waarschijnlijk met Charlotte dingen te doen waar ik zelfs niet aan wil denken, toch niet tussen hun twee. Man ik verveel me rot, misschien wilt Ellemyn wel afspreken. Ik besluit haar meteen te appen 'Hej zin om iets te gaan doen? x dioni', ik verzend het en nu maar wachten op antwoord. Ik voel dat ik een appje heb, wauw zij reageert snel. 'Hej, ik denk dat we moeten praten goed als ik morgen naar jou kom?' Wel ik had een appje van Ellemyn verwacht maar in de plaats daarvan krijg ik dus een eentje van Louise. 'Ja tuurlijk ik zal je aan het station komen ophalen x' stuur ik terug en zie dan dat Ellemyn ook heeft geantwoord. 'Tuurlijk, binnen een half uurtje Starbucks?' Ik stuur dat het goed is en besluit om maar al naar daar te gaan zodat ik optijd ben.

Na een kwartiertje gewacht te hebben komt Ellemyn aan "Hey" zegt ze een beetje zenuwachtig "hey" zeg ik terug en geef haar een knuffel. "Zullen we naar binnen gaan?" Stel ik voor en ze knikt. Als we beiden iets besteld hebben gaan we aan een tafeltje zitten. "Dioni? Niet dat ik het erg vind ofso hoor maar ik had niet echt verwacht dat je met mij zou willen afspreken" "Hoezo niet?" Onderbreek ik haar verbaast "nuja je hebt een vriendin enzo" zegt ze zacht "het betekend niet omdat ik een vriendin heb, dat ik niet iets mag gaan drinken met een ander meisje ofso he!" Zeg ik en pak der hand vast maar al snel laat ze hem weer los en kijkt ze me blozend aan. We beginnen wat te praten en al snel word het wat later en moet ze naar huis. "Ik vond het heel gezellig" zegt Ellemyn dan "vond ik ook" zeg ik en geef haar nog een knuffel en als we afscheid hebben genomen keer ik weer naar huis.

Samuel:

Na nog een tijdje bij mijn opa te hebben gezeten besluiten Charlotte en ik om maar is terug naar huis te gaan. Als we afscheid hebben genomen lopen we naar de lift toe. Eenmaal in de lift knuffelt Charlotte me opeens. "Zo waar komt deze opeens vandaan?" Vraag ik verrast. "Had er nood aan" zegt ze terwijl ze haar schouders ophaalt, ik moet glimlachen om de manier dat ze het zegt en ik geef een kus op der hoofd. Als de liftdeuren weer opengaan staan kaj en Arienne voor ons, ik kijk ze verbaast aan "wat doen jullie hier?" Vraag ik dan "eum we komen iemand bezoeken" zegt kaj snel maar om een of ander reden geloof ik hem niet, ach het zal wel. Hij zal het wel zeggen als het belangrijk is zeker, ik ga er mij allesinds nu geen zorgen over maken. "En wat wil mevrouw leijten nu doen?" Vraag ik terwijl we over de parking lopen. "Zo mevrouw leijten nog wel!" Zegt ze lachend "wat klinkt toch goed niet dan?" Zeg ik lachend terug "klinkt super, maar ik weet niet wat zijn de suggesties?" "Wel dit..." En ik kus haar "ofwel laat je je verassen" "wel dan ga ik voor de verassing gaan" zegt ze en geeft een kus op men wang "wat u wenst" zeg ik en open de deur van de auto voor haar. "En wat is meneer leijten dan van plan?" Vraagt Charlotte nieuwsgierig als ik naast der ga zitten en de auto start "als ik dat zeg is het toch geen verassing meer ofwel soms?" Zeg ik met een grijns waardoor ze haar tong naar me uitsteekt.

"Haha is dit de verassing?" Vraagt ze lachend als we thuis aankomen. "Haha nog nooit gehoord van geduld?" Zeg ik dan en ze schud haar hoofd. Als we binnenkomen gaat Charlotte op de bank zitten en loop ik naar de slaapkamer om me klaar te maken voor de verassing.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~