I Stupidly Fell In Love with my Bestfriend

Chapter 18

Chapter 18

Habang kayakap ni Ate NDionne si Kuya ay umiiyak na siya. Si Kuya naman hindi malaman kung yayakapin niya ito o hindi. Dahil saya ang makikita sa mga mata ni kuya.

Bakit saya? Kasi bumalik yung taong mahal na mahal niya at ngayon ay iniiyakan siya.

I feel very sad for myself. May ganiyan din kaya ako? Pagka naaksidente ba ako may iiyak din sakin?

Gago, malamang wala. May girlfriend diba?

Sabi ng maliit na parte ng utak ko.

Tumikhim ako. "Uhm, labas po muna kami." Paalam ko para may privacy naman sila.

Kinuha ko ang phone ko saka lumabas ng room kasama ang kolokoy.

Umupo ako sa upuan sa gilid ng pinto atsaka bnuksan ang cellphone para maglaro ng 'Helix Jump'.

Pero hindi pa ako nagtatagal ay bigla siyang nagsalita.

"Let's talk.. sa parking." He said with cold voice and expression.

Pero kahit ganun ay hindi ako magpapaawat, kung alam ko naman na nasa tama ako.

"And why would I?" I asked sarcasticaly.

"Coz, we need to talk a lot of things. Lalo na yung mga sinabi mo kanina." He said.

"The fuck? Ano tingin mo sakin? Hindi ko na uulitin mga sasabihin ko kasi panigurado naman na hindi mo ko paniniwalaan. Oo na, tanga na ko, pero huwag na huwag mo kong gawing gago." I said coldly as ice.

"Kailan kita ginago?" He asked.

"Simula nung magka-girlfriend ka." Sabi ko.

"Bakit ba affected na affected ka!? Ano ba problema mo samin ni Angela!?" Tanong niya.

Hindi ko lubos isipin na kaya niya akong sigawan ng ganito dahil lang sa manloloko niyang girlfriend!

"Sayo, wala pero kay Angela, sobrang laki. Pero kahit anong gawin kong eksplanasyon hinding hindi ka maniniwala kasi nabubulag ka na! Eto? Hindi ko nga lubos isipin na kaya mo na akong sigawan!" I shout madly.

"Alam mo ba kung gaano ka sakit?" Dagdag ko. "Yung ako yung mas matagal mong kasama pero sa kanya ka mas sumaya. Yung ako yung mas matagal mong kasama pero siya yung pinili mo. Yung ako yung nandito pero naghanap ka pa ng iba." Sabi ko sabay alis.

Binunot ko mula sa bulsa ang susi ng kotse ko saka pumasok at don ko ibinuhos lahat ng luhang kanina pa gusto lumabas.

Pagkatapos kong umiyak ay pinaharurot ko na ang sasakyan ko pauwi sa bahay.

Pagdating don ay hindi ko muna ipinark sa garahe sa labas lang ng gate para kapag babalik na ako hindi ko na ilalabas ulit. Pumasok ako sa loob ng hikbi pa rin ng hikbi.

Nandon si mommy na nakangiti pero nawala ng makita akong umiiyak. Sinugod ko si mommy staka niyakap siya ng mahigpit.

I know, my mom will comfort me. I know she would. She's my mother. She's the one who can understand me.

"Anak, anong nangyari?" Si mommy.

Humikbi ako. "Ma, ano ba kulang sa akin? Bakit yung ako yung nasa tabi niya hindi niya ako nakita? Antagal naming magkasama pero mas pinili niya pa ang iba kaysa sa akin." Sabi ko habang humihikbi.

Niyakap lang ako ng mahigpit ni mommy atsaka hinayaan akong umiyak sa kanya.