I Stupidly Fell In Love with my Bestfriend

Chapter 25

Chapter 25

Days passed and its saturday. Saturday morning sinundo ako ni Joshua para puntahan namin yung place kung saan niya isusurprise si Angela.

Pagdating dun ay sinet up na namin ang round table, it has a white cloth and red na diamond style sa taas ng white.

After the table, inayos ko na yung papers na nakalettering ang 'Happy Anniversary' and ang mga lights.

Hours after hours and success! All done. All set. Pero sana walang kagagahan na magaganap.

Umupo ako sa bakanteng upuan at kinuha ang cellphone. Saktong pagbukas ko ay may nag notif sakin.

I opened it and boom! Its Angela!

Casey, please... I'm begging you.. don't say anything about me kay Joshua... please... he called me monday night and asking what are you talking about. Please wag mo na sabihin.. I promise magbabago na ko, bago pa niya malaman. But don't say anything.. I know I'm very stupid na niloloko ko si Joshua. Just don't say anything I will change..

Ang kapal ng mukha talaga! Bwiset! 

Don't worry walang lihim na hindi nabubunyag..

"Boo!" Parang tumalon yung puso dahil sa sobrang gulat!

"Puta! Ano ba!?" I shout sa sobrang gulat!

"Bat parang ang serious mo? Ano ba yan?" He asked and get my phone!

"Joshua! Akin na yan!" I said.

"Oh? Galing kay Angela?" He asked and then read it.

Natutop ko ang sarili kong bibig. At hinayaan siyang basahin yung message ni Angela.

"What the hell is the meaning of this?" He asked curiously.

"Nothing! Girls talk!" I said and then get the phone.

Nagkayayaan na kami ni Joshua bumalik sa bahay para mag pahinga. Panay rin ang kulit niya sakin kung ano ibig sabihin nun. Panay rin ang sagot kong wala yun.

Pag dating sa bahay ay masama ang tingin sa akin ni Mommy.

"Anak, Casey.. pwede ba kitang makausap?" She asked.

"Sure mom.." I said saka sumunod sa kanya maglakad.

Pag dating sa kusina ay umupo siya sa counter.

"What is it, Ma?" I asked.

"Umiyak ka kagabi?" She asked. At nagulat naman ako sa tanong niya.

"No, Ma.. why?" I lied.

"Don't lie to me, anak. I know you. Basa ang damit mo kagabi at narinig ko kayo ni Joshua na nag aaway." Sabi niya.

"Ma, I'm okay. I can handle it hangga't kaya ko pa, Ma." I said enough to make her calm.

"As you said so. Tara na, kakain na tayo." aya niya. Sumunod naman ako

Pagdating sa dining room ay kumakain na sila, tahimik akong umupo sa tabi ni kuya at nagsimula nang kumain.

Kwentuhan at tawanan lang sila habang ako tahimik lang. Nagsabi na rin si Joshua na dito siya matutulog para bukas diretso na. Pumayag naman ako kasi sanay naman na ko.

Kinabukasan siya ang gumising sa akin. Napaka aga pa ay ginising niya na ko. Its only 8:30 am in the morning samantalang mamayang gabi pa naman ang ganap.

Bwiset na lalaking toh! Napilitan akong tumayo dahil bibili pa raw kami ng kung ano ano. And guess what? Ayaw akong pakainin, sa labas nalang daw kami kakain.

Bwiset talaga. Napilitan nalang akong sumama sa kanya kaya in the end sa labas kami nagbreakfast.