I Stupidly Fell In Love with my Bestfriend

Chapter 27

Chapter 27

Hindi ko alam kung ano irereact ko ngayon dahil sa natuklasan namin ni Joshua. Tiningnan ko si Joshua na puno ng galit at sakit ang pinaghalo sa mukha.

Tinakpan ko ang bibig ko gamit ang nga palad dahil naiiyak ako na nalulungkot na nagi-guilty.

"Angela..." Bulaslas ko. Pero mukhang hindi nila narinig dahil nagtutuloy tuloy pa rin sila sa ginagawa nilang kahayupan.

"ANGELA!!" Sigaw ko at dun sila napatigil. Puno ng takot ang mukha ni Angela nung makita niya kami ni Joshua.

Muli, ay tiningnan ko si Joshua at iba na ang expression nito. Galit. Yun ang nakikita ko sa mukha niya.

Pumasok ang ako sa kwarto saka sinampal si Angela ng malakas!

"Hayop ka! Ang sabi mo magababago ka! Ano toh!? Anniversary niyo pa talaga!?" Sigaw ko.

"Alam mo?" Malamig na sambit ni Joshua sa likod ko.

Hindi ko alam pero kinabahan ako bigla.

Eto na nga ba sinasabi ko eh.

"Y-yes. I'm sorry... hindi ko sinabi kasi ang sabi niya magbabago siya.. I didn't mean na kampihan siya.. pl--" naputol ang sinasabi ko dahil sumigaw siya.

"Ginawa niyo kong tanga! Putang ina, Casey! I trusted you!" Sigaw niya, napahagulgol naman ako.

I'm sorry... I can't believe this. Bakit ba toh nangyayari? My God! Ako pa ngayon limalabas na mali...

"I'm sorry.." Hagulgol ko.

"Stop crying.. let's go." He said calm.

"Babe? Let me expla--"

"SHUT UP!" Baritong sigaw ni Joshua ang bumalot sa buong kwarto. "ANG BABOY MO!"

Hinila niya na ako palabas. Umiiyak lang ako buong byahe papuntang venue. Hanggang sa makalma ko sarili ko, saktong lagdating namin sa venue kung saan kami nag effort ni Joshua sa pag gawa.

Pagdating don sa pinaka table ay pinagbabato niya lahat. Umiyak na naman ako dahil nasasaktan ako para sa kaibigan ko.

Bato siya ng bato ganggang sa maubos yung lakas niya, pagkatapos ay sumigaw naman siya, habang ako nasa gilid lang umiiyak dahil natatakot ako kung ano pwede niyang gawin.

"URGHHHHHHHHHHH!!!!" Sigaw niya.

Kinalma ko ang sarili ko saka unti unti akong lumapit sa kanya.

"Joshua..." Saad ko.

"Ano? Ano mali sakin?" He asked.

"Wala... walang mali sayo." I said straight to his eyes.

"Bakit ganun siya? Ramdam ko na niloloko niya ako.. pero hindi ko akalain na ganito kalala yung panloloko niya." He said.

"Matagal ko nang alam... hindi ko lang sinabi sayo kasi nakiusap siya at nangako sakin na magbabago siya. Pero hindi ko akalain na ganun pa rin siya hanggang ngayon. I'm sorry for not telling you." I said.

"Its okay, you don't have to be sorry.. wala kang kasalanan. Its okay." He said.

Pero feeling ki may kasalanan ako dahil sa hindi pagsabi sa kanya.

Mas nasasaktan ako para sa kaibigan ko. Sana ako nalang. Sana ako nalang yung nasasaktan, hindi na siya yung nag hihirap ng ganito. Sana malipat sakin lahat ng sakit na nararamdaman niya. Sana ako nalang.

Kahit hindi niya alam na mahal na mahal ko siya hindi lang basta kaibigan kung hindi more than friends pa, sobrang napaka importante niya para sa akin. Mahal na mahal ko siya higjt pa sa inaasahan ko.