Innocence

CHAPTER 1: THE CHASE

Nakaluhod siya habang lumuluha.  Patuloy ang pagtulo nito dahil sa paghihinagpis.  Halos mapahiya siya sa lupa sa sobrang sakit na nararamdaman.

Sa mura niyang edad lumaki siya ng nararanasan niya ang mga bagay na ito. 

" run!!!  I need you to run!!  Get out of here!!  Save yourself!  Save your clan! "

Mabilis na umiling ang batang babae at saka pilit na hinihila patayo ang kasama. 

" I cant..  Nana no!  I can't leave you here!  Please get up!  You need to come with me!  I can't do this alone!!  I need you nana please!! " punong puno ng luha ang mga mata ng bata. 

Habang ang puting damit nito ay puno ng kulay pula.. 

Dugo

Dugo ng taong kanyang pinag kakatiwalaan ng buhay..

Ang mala porcelana nitong bala ay halos matakpan ng kulay pula dahil sa sobrang dami ng dugo sa paligid.  Patuloy ito sa pag mamakaawa ngunit iling lamang at daing ang kanyang naririnig. 

" you need to...  You are a big girl now zue you can make it..  I know when the times come you will save this clan..  You will save your  throne..  Go now child!  Run!  And be safe...  "

Pilit na tinatagan ng batang babae ang kanyang kalooban..  Mariin nitong ipinikit ang mga mata saka nagsimulang tumakbo.  Lumingon siya sa kasama and mouthed ' i love you '

" there she is!!!  Get her!!  And get the eagle!!! " one of the enemy scream. 

Kahit maliliit ang mga paa ay pinilit niyang tumakbo.  Akap akap ang isang manikang nagsisilbing huling alaala nila...

Present time

Author's POV

Pinakikiramdaman ang hangin nakaupo sya sa isang sanga ng punong mangga habang inaantay na makaalis ang mga maya kahit kinakabahan pinilit niyang maging mahinahon saka niyakap si amara ang kanyang manika.. 

" nawala siya!!"

" hindi namin siya mahanap! "

" dun tayo sa kabila!  Tiyak akong hindi pa siya nakakalayo! "

" bilisan natin!  Kailangan nating mahanap ang eagle!  "

Halos manlamig siya ng marinig ang mga salitang iyon. 

Hanggang kailan ako magtatago?  Tanong niya sa sarili.  Puno ng takot at kalituhan ang nararamdaman niya hindi alam ang gagawin at unti unti ng nawawalan ng pag asa. 

Her POV

Madilim na ang langit pero nananatili parin akong nakaupo sa sanga ng puno akap si amara.  Natatakot akong bumaba dahil baka bigla na naman silang sumulpot at kuhanin ako. 

Pinagmasdan ko ang aking manika.  Puno ito ng putik at halos masira narin ang damit niya sinasalamin ang aking itsura .

Mahabang buhok kulay gintong buhok..  Bahagya lang ang pagkakakulot nito.  Ang maputi kong balat ay natatakpan rin ng putik at mga dumi.  Kumakalam naman ang aking sikmura dahil sa gutom. 

Tahimik akong napaiyak dahil sa aking nararanasan.  Ito ba ang magiging sakripisyo ko nang dahil lang sa eagle.. 

Pinunasan ko ang mga luhang tumulo mula sa asul kong mga mata.  Saka dahan dahan bumaba sa puno.  Tahimik ang paligid at wala ka ng makikitang tao . Puro kulig lig lamang ang maririnig at mga boses ng palaka.