in Another Lifetime

Chapter 9

Buong gabi ako nag effort para maibalik ang saya sa mukha ni Liza at natutuwa ako dahil success ako sa effort na ginawa ko. Kahit ako ay natutuwa dahil hindi mahirap pangitiin ang katulad nya. Iba talaga ang mga tao sa mga makalumang panahon. Kahit simpleng bagay o joke lang ang gawin, Masaya na sila. Bihira na lang kasi ngayon ang mga taong nagiging masaya sa simpleng bagay. Moderno na kasi. Nagiging demanding lahat. Naging success ako sa pagpapasaya sa kanya pero humahanap na din ako ng bwelo para magtanong tungkol sa nangyari sa kanya. Medyo mahirap dahil nga baka kasi sa oras na magtanong ako tungkol dun, baka maging malungkot na naman sya. Back to zero ang effort ko.

"Paulo? Anung klaseng buhay meron ang mga tao ngayon kumpara sa panahon ko?" Biglang tanong ni Liza sakin.

"Ha? Bat mo natanong bigla?" Sabi ko kay Liza.

"Hmmm. Wala lang. Nagsimula na kasi akong ma curious sa paligid ko ngayon. Gusto ko na magsimulang magkaroon ng kaalaman sa panahon ngayon." Sabi ni Liza.

"Wow..first time kita narinig mag english sa ordinaryo nating usapan ah. Hehe.Hmmm. Siguro para sakin, Mas maganda ang buhay noon kasi simple lang. Parang walang masyadong problema. Hindi polluted ang paligid. Hindi demanding ang mga tao noon dahil wala pa masyadong luhong naiimbento. Hindi katulad ngayon na karamihan eh tamad,umaasa sa modernong teknolohiya at palaging nag iinarte para sa mga bagay na gusto nilang makuha kahit hindi naman pwede. Kung tungkol sa pamumuhay, mababa ang value ng pera noon diba. Parang ang daling gumastos. Kung dati sa piso marami ka nang mabibili, ngayon kahit candy ata hindi mo na mabibili pag piso lang pera mo. Masarap ang buhay pag simple. Ewan ko ba kung bakit naging komplikado bigla ang buhay ngayon." Sabi ko kay Liza.

"Hehe nakakatuwa naman ang paliwanag mo tungkol sa buhay noon at ngayon. Pero alam mo aaminin ko sayo na hindi rin ganun ka simple ang buhay dati." Sabi ni Liza.

"Siguro nasasabi mo lang yan dahil nga diba galing ka sa mayaman na pamilya at artista ka pa. Kaya hindi talaga magiging simple para sayo ang buhay." Sabi ko kay Liza.

"Siguro nga may punto ka. Pero alam mo may mga kaibigan din ako na ordinaryo lang ang pamumuhay gaya mo pero hirap na hirap din sila. Gaya nga ng sabi mo, wala pang masyadong modernong bagay na naimbento noon para mapadali ang mga bagay at trabaho kaya sariling sikap sila. Nalulungkot ako dahil hindi ko man lang sila magawang tulungan." Sabi ni Liza.

"Bakit? hindi ka naman mukang madamot eh. Kung ako ikaw, tinulungan ko na mga kaibigan ko. Hindi maganda ang nagdadamot aba. Its better to give than to receive ika nga pero ikaw oh. Puro ka na receive ng mga biyaya dahil nga sa mayaman kayo at sikat ka pa. Dapat hindi ka na nanghihinayang magshare ng blessings lalo na sa mga kaibigan mo." Sabi ko kay Liza.

"Yun nga talaga ang gustong gusto kong gawin pero kasi ang mga magulang ko lalo na si Papa. Ayoko man aminin pero kasi napakamatapobre nya. Para bang iniisip nya na wala akong karapatang makipag kaibigan sa mga ordinaryong tao dahil iniisip nya na hindi ko sila kapantay ng estado sa buhay." Sabi ni Liza.

Parang medyo napikon ako sa sinabi nya. Sabi sa sampung utos ng Diyos, igalang ang mga magulang. Pero kung ganun ang magulang ko, sorry pero mukang masusuway ko ang isa sa utos ng Diyos. Kahit saang anggulo kasi tignan, hindi maganda ang nangmamata ng kapwa. Hindi ko matitiis ang ganung magulang. Pero si Liza, hindi nya magawang sumuway sa magulang nya. Napakabait na babae nya kaso mali rin na kunsintihin nya ang ugali ng magulang nya. Swerte ako at hindi ganun ang magulang ko. Hindi na lang ako nagkomento ng kahit ano tungkol sa magulang nya. Baka ma offend eh.

"Ah eh...nasa sayo naman yan Liza eh. Hindi ka naman nabuhay para kontrolin ng ibang tao diba. Nabuhay tayo para mamuhay ng para sa sarili natin. Oo sa una kailangan nating dumipende sa magulang natin at sundin sila pero may panahon din na kailangan nating sundin ang sigaw ng damdamin natin lalo na kung alam naman natin na tama diba."