MY ANGEL

Chapter 13

Christy's POV

"Mac, please... antayin mo ko." Sabi sakin ng isang bata. May mga luhang nangingilid sa kanya mga mata. Hindi ko alam pero, pati ako bigla nalang naiyak.

"Wag mo kong susukuan. Wag mo kong kakalimutan."

Si Mak. Yung best friend ko.

Sinubukan ko siyang lapitan upang akapin..

Habang lumalapit ako, palayo naman siya ng palayo. Tumakbo na ko para habulin siya

"Kenneth!"

Pero di ko siya naabutan. Tulyan na siyang nawala. 

Napabangon ako agad sa kama ko nang pawis na pawis. Pago na pagod. Para bang totoo yung pagtakbo ko sa panaginip ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Pagtingin ko sa kaliwa ko, nakita ko ang sarili ko sa salamin.

May mga luha sa pisngi ko. Umiyak pala talaga ako.

Ba't ganon? Napanaginipan ko nanaman siya. Naalala ko tuloy si Ken..

Teka, anong oras na ba?

4:50 am

=____= May sampung minuto pa ko para matulog. Tsk.  Sinubukan kong matulog ulit, pero nawala na yung antok ko.

Maliligo na nga ako. 

Ang aga ko tuloy nakarating sa school. Mga 5:30 siguro? Ewan ko din kung bakit pero ang bilis kong kumilos ngayong araw na to. May sprain ako partida ah. Medyo namamaga na nga eh. -__- Nakakaramdam din ako ng excitement na may halong kaba. Medyo na-bv pa ko sa panaginip ko kanina. Haay. Ansakkit ng sprain ko. >__<

Ako lang tao dito sa classroom. Umupo na ko sa pwesto ko.

Nakayuko lang ako sa upuan ko at medyo nakaramdam ako ng antok. Maka-tulog nga muna. 

.

.

.

.

.

.

.

*CREEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEK*

"Huh?" Bigla akong nagising dahil dun sa malakas na tunog. Parang pag bukas ng pinto or ng cabinet.

Nagsitaasan lahat ng balahibo ko ng wala akong nakitang tao. 

"Kung sino ka mang nananakot dyan, lumabas ka na pwede? Ang aga aga eh." Nakakapikon naman to. -__-

"Psst."

O_O

Tae, naiihi na ko. 

"Psst."

Naiihi na talaga 'koooo. Kaso, di ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Tinignan ko yung relo ko 5:40 palang. Usually, 6:30 dumadating yung ibang studyante. Takteng yan.

"Psst."

Wala na. Sinubukan kong tumakbo. Pero, takte lang ang sakit talaga ng paa ko. Mukha akong palaka dito, pa talon talon habang patakbo takbo papuntang pintuan. 

"Shit."  Di ko na talaga kaya. Pano ba naman? Nasa likod yung pwesto ko, nasa kabilang kanto naman yung pintuan. Kamusta naman yun diba?

Umupo nalang ako sa upuan na malapit sakin. Ihing ihi na ko eh. :((( Ang sakit na din ng paa ko. 

"Psst."

"Ano ba? Di ka ba talaga titigil? Nakakinis na eh. Imbis na nananakot ka dyan, ihatid mo nalang ako sa banyo." Sasabog na pantog ko ehhhhh.

*BOOG!*

"Ow." Huh? Sino yun? 

Ahhhh. Yun siguro yung sitsit ng sitsit kanina. Boses lalake. Ang aga naman niyang pumasok. -__-

Pagtingin ko sa bandang kanan sa likod, may lalakeng tumatayo sa likod ng cabinet. O_o 

Anong trip netong lalakeng to at nagttago dyan? Teka... Si Ken ba yan? 

"Hoy!" Sigaw ko sa kanya

Nagulat siya at napatingin sakin.

"What?" Iritang sagot niya. Aba, umagang umaga, kala mo naman rineregla tong lalakeng to. 

"Sungit mo ah, Ikaw nga tong nananakot dyan eh." Bwiset! -__-

"Samahan mo ko sa banyo. " Pagkasabi ko sa kanya nun, biglang nanlaki mata niya. Anong iniisip nitong lalaking to? 

"Hoy, anong iniisip mo dyan? May sprain paa ko, okay? Magpapatulong lang sana ako. " Kung ayaw niy edi, di wag. Ayos lang naman eh. Tsaka di ko na talaga mapigilan. 

Tumayo na ko at naglakad ng lilimpa limpa yung paa ko. Ang sakit talaga. Dapat nag absent nalang ako eh. Kung di lang kami magppresent ngayon. -___-

"Wait." Biglang hinawakan ako ni Ken sa may beywang tas linagay yung braso ko sa balikat niya. Gets niyo ba? 

"Di mo naman kasi sinabi. Sorry." Sabi niya habang nakatingin sa mata ko. Ehem. Awkward. O////O

Hinatid niya na ko sa banyo. Syempre hanggang labas lang no. -____- Grabe naman kung hanggang sa cubicle pa nung banyo. Haaaay. Ang sarap sa pakiramdam. Naihi ko na lahat. =)))))

HInatid niya na ulit ako sa classroom.

Umupo kami sa vacant seats

"Ba't ka nabalian?" Tanong niya sakin habang nakakunot yung noo niya. Ano ba yan, nakakapanibago naman to. Ang seryoso naman niya masyado. 

"Hindi ako nabalian. Sprain lang to. OA mo naman masyado." Hindi parin nagbabago expression ng mukha niya. Nakkatakot naman  -__-

"Anong pinagkaiba nun? " Sasagot na sana ko nang bigla siyang lumuhod at binuhat yung paa ko ng dahan dahan. Pinagmasdan niya yung ankle ko. Anobayan.

"Masakit pa ba? Dapat kasi hindi ka na pumasok eh. Tsk."

"Hindi naman kasi yan namamaga masyado kanina kaya akala ko okay na. Natakot kasi ako tsaka naiihi kaya ayun, sinubukan kong tumakbo palabas ng classroom."

"Sorry. Dapat di na kita tinakot. " Sabi niya sakin. Halatang concern yung tingin niya eh. 

"Ayos lang. "

"Sa susunod kasi mag iingat ka. Lampa mo kasi eh." 

"Kasalanan ko bang may lubak yung dinadaanan ko kaya ako natapilok?" -___-

"Ang sabihin mo, hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo."

"Nakatingin naman ako eh! Dapat kasi ipaayos nila kalsada dun nang walang naaaksidente." Edi ako na puro palusot. -___-

"You're so stubborn." Naka-smirk siya. Haaaaaaaay nako, Ken. Ba't ka ba ganyan? -.-"

Naguusap lang kami at unti unti nang nagdadatingan yung mga kaklase ko. Sa wakas. -___- Pakiramdam ko tuloy, ilang dekada akong naghintay ngayong araw na to. First subject pa naman namin si Maam Delacruz. -___-

Nag-bell na. Ibig sabihin, mag sstart na yung flag ceremony. Buti nalang di kami lalabas ng classroom. -___- Mahihirapan ako eh. 

Kinakabahan ako mamaya. Sana naman di na ko sinukin no? Haay.

-

Hi Guys. Siningit ko lang uli to. Wala akong magawa eh. Na-bore ako. :P Ayun oh. Dalawang ud's sa isang araw. xD Kaso, di masyadong feel tong chappie na to. =)))))) Bukas nalang ulit. :))

Vote, Comment & Become A Fan! :) :*