Marriage with Benefits - COMPLETED

54: ACCIDENT

At dahil sinisipag ako. Two updates in a row, pang bawi lang. Masyadong maiksi yung isa eh.. Enjoy reading!!

Dedication to follow.. :)

Chapter 54

Nikole's POV

"So? Anong balak mo pagdating mo dun?" nasa airport na kami at naghihintay ng flight niya.

"I don't know.."

"Anong I don't know? Umayos ka nga!! Kung kausapin mo na lang kaya sya tapos sabihin mo na sakanya yung totoo."

"Tapos anong mangyayari?" mukha pa rin syang stressed. Wala sa sarili. Halatang gulong-gulo pa rin ang utak nya.

"Ewan!!" Tss. Nakakainis. Di ko din alam tamang gawin. Dapat bang sabihin nya kay Alyx? O tamang itago na lang nya para mas safe?

Myembro ng sindikato ang kapatid at stepdad ni Alyx.

Ibig sabihin malaki ang bilang nila. Baka meron pa sa ibang bansa. Kaya sobrang takot nitong si Mikko eh.

Ayaw nyang sabihin kay Alyx dahil baka daw umuwi ito na mas delikado para sakanya.

"Iccheck ko lang kung okey sya."

"Ok. Mag-iingat ka!"

Alyx's POV

"Baby?"

"MIKKO!?? Hello?? Mikko? Ikaw bay an? Magsalita ka naman oh. P-please!!" napahagulgol ako sa pag-iyak.

Matagal bago ako may narinig sa kabilang linya.

"I'm s-sorry."

"Nasan ka? Magpakita ka naman saken oh. Please!! Kailangan kita please!"

Nakakabaliw. Eto na naman ako. Eton a naman akong nagmamaka-awa sakanya. Sa pangalawang pagkakataon binababa ko na naman sarili ko.

Desperado na ko. Ang hirap hirapo na ksi. Di ko na talaga kaya.

"Mahal na mahal kita Mikko. Please naman oh?"

"Hindi pwede Alyx. Tama na!"

"Ano bang kailangan kong gawin? Gusto mo bumalik na ako ng Pilipinas? Sorry kung iniwan kita. Uuwi na ako kung gusto mo.. Mikko naman."

"NO! IM BEGGING YOU PLEASE. STAY. STAY AWAY FROM ME.."

Para akong sinaksak sa dibdib dahil sa sinabi niya. Gusto nyang lumayo ako sakanya.

Ganun na lang yun?

Ganun na lang na ayaw na nya saken?

Hindi nab a talaga ny ako mahal?

Bakit ang dali-dali na lang para sakanya?

"M-mikko??" tahimik ang kabilang linya pero alam ko nandun pa rin sya.

Kahit na Malabo na yung mata ko dahil sa luha. Kahit na naghihina na yung mga tuhod ko.

Nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad. Naiwan ko na yung hawak kong bulaklak. Alam ko nandito lang sya sa paligid.

"Mikko!!???" paulit-ulit kong tinatawag ang pangalan niya kahit di sya nagsasalita.

Patawid ako ng kalsada ng--------

**BEEEEEEEPPPPPPPPPP!!!!!!**

"GHAD DAMN.. BABY!!!"

***

"BABY.. PLEASE!! OPEN YOUR EYES."

Ang sakit. Kung kanina masakit lang yung dibdib ko. Ngayon buong katawan ko na.

Naghihina ako.

Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata kahit ang bigat-bigat nito.

At kahit paano nabawasan yung sakit nung Makita ko si Mikko.

Nakaunan ako sa kandungan niya at hawak-hawak nya ako ng m,ahigpit.

Napangiti ako.

"Sabi na nga ba di mo ko matitiis eh.." pabulong kong sabi sakanya. Ang hirap magsalita. Hindi ako makahinga.

"Alyx naman.. Malapit na tayo sa ospital. Konti na lang!!" may pumatak na luha sa mata nya.

Buong lakas kong iniangat ang kamay ko at pinunanasan ang luha nya. Punong-puno ng dugo yung kamay ko.

Ngumiti sya. Nakangiti syang lumuluha.

"Wag kang umiyak Mikko.." kinuha nya yung kamay ko at ibinaba.

"Shhh baby.. Im sorry!!" he squezzed my hand.

Napapikit ako sa ginawa nya.

"No. No. Don't close your eyes!!"

Ang hirap pero pinilit kong magmulat. Umiiyak pa rin sya.

"Mikko?" halos di ko na marinig ang mga salita ko.

"BABY? IM SORRY!! EVERYTHING'S GONNA BE OK. WE'LL BE OK. YOU'LL BE OK.." niyakap nya ako ng mahigpit.

Hianng-hina na ako.

"MAHAL NA MAHAL KITA MIKKO..."

"AND I LOVE YOU TOO. MAHAL NA MAHAL DIN KITA. MAHAL NA MAHAL."

AN://

Comment. Vote. Share. Be a Follower

xoxo

*.*