Take a Bow (On-Hold)

Chapter 16: It's getting complicated

CHAPTER 16

[Alyanna’s POV]

What happened? What day is today? Where am I? Hays. I let out a deep sigh for all the stress and problems I’ve been facing since that night. You know what happened right? Yeah! Err. That guy, he freaking kissed me! It was just a kissed on the forehead and I can let it passed and just pretend that it was just some wind that touches my face but my goodness gracious! My parents saw it, can you believe that?! They freaking saw and heard everything. A-and the looks on their faces, I just wished that I’m just dreaming that time.

Hay grabe talaga! I don’t know what’s happening to me after that night. You see, napapa-english na ako. Aish! So where am I? Hmm? It’s Sunday, time flies. Two days na agad ang lumilipas after ng gabing iyon. Kagagaling lang namin nila mama at papa sa church and I’m here at my room, specifically in front of my big mirror, just staring at my reflection as if waiting for some miracle or magic that will swallow me and take me away from the real world and will bring me to a very happy place.

Ohmygad!! Nababaliw na ako! Ahhh! Kasi naman eh! Can you blame me? Since the school year started everything has changed. As in lahat na kahit ako hindi ko alam kung bakit nga ba ako napunta sa sitwasyon na’to. First, hindi na ako yung geeky-nerdy girl na binabalewala lang ng mga tao sa school dahil hindi naman ako napapansin talaga. I’m not sociable, everyone knows that. But because of those gods and goddess look alike transferees, nagsimula ng gumulo ang mundo ko. Naranasan kong mapahiya, mapagtawanan, mabantayan ang bawat kilos pero buti nalang kahit paano may naitulong din naman na maganda, may mga kumakausap na sa akin, just like my seatmate.

Second, simula ng nakahalubilo ko ang mga bagong taong iyon sa buhay ko natutunan ko ng humarap sa napakadaming problema. Ang pag-iisip ng solusyon kung paano iiwasan ang mga unggoy na sila Karl at Marco. Plus, kung paano makakaligtas sa sinabi ni Sir Justin about that darn performance! Which is hanggang ngayon hindi ko parin alam kung paano masosolusyonan. Next week na yun. Mababaliw na ako.

Third, and I think the most shocking of them all ay yung nagiging pakikitungo sa akin ng mga magulang ko. Simula ng mangyari ang lahat ng pagbabago sa buhay ko naranasan ko rin for the first time na pagalitan nila mama at papa. Yeah pinagalitan nila ako nang dahil sa hindi ko pagpapaalam… dahil umuuwi ako ng gabi… dahil nag-cutting clases ako… at dahil sa halik na yun. Haay grabe talaga! You wanna know what happened?

FLASHBACK

Jin: Oh pumasok ka na, inuwi kita ng buong buo walang labis walang kulang, busog pa. Baka sisihin mo pa ako dahil nagkasakit ka.

 

Me: No! Hindi naman kita sinisisi, it’s my fault kasi kagagaling ko lang sa sakit tapos nagharot agad ako. Si Phriya kasi. Thanks Jin.

 

J: Yeah yeah! Bisitahin mo nalang si Phriya, huwag mo na balakin iuwi pa. Okay?

 

M: Really? Bibisitahin ko siya ah. Salamat ulit. Sige na umuwi ka na.