The Girl From Before (ON-GOING )

Chapter 11: Talk In Tagalog

Chapter 11:  Talk In Tagalog

We're in the middle of nowhere. Mas maalam pa yata to sa topography ng city na to.

"Ey Damian, I'm asking you. How did you find me?"- Kainis!

"It's not important. What's important is that I found you Kate."- He's so serious.

"Sige na nga. But you know what, hindi ko talaga tino-tolerate ang mga related sa past ko Damian."

"Shit! Are you gonna cry again Kate?!"

"Did you just say sh*t?"- Kinabahan ako doon my gosh. Why is he exaggerating? It's not my fault na mababaw ang luha ko when it comes sa past namin ni mom. So ganoon nga, lalo akong napaiyak. Buti silent weeping lang.

"Yah because I'm pissed. We should get out and breathe in some fresh air."-Fresh air? Here in the middle of the city?

He's right. Fresh air. Paano niya nalaman itong place na to. It's like doon sa Hampstead Heath noon sa London.

May bench, as if naman na wala man lang maupuan kase dito sa grassy open field na ito.

Umupo ako sa bench, but Damian didn't sit sa bench, nakatayo lang siya sa likod ko.

"Kwento ka naman about sa iyo."- At nagtatagalog talaga siya ah. Which is a nice thing coz I want myself not to talk in English though, I want Tagalog.

"Nice Tagalog talaga. I want that. Even though hate ko iyong mga nagpapaalala sa akin ng past ko Damian, exception ka na, as long as magtatagalog ka. Haha"- Tumawa talaga ako? This is not so meH.

"Sige po. Na-miss ko tawa mo Kate." - Nilalaro niya ang buhok ko ew. Bakla ba siya? Ba't di ko nalaman noon?

"You dyed your hair"- Yup pina-dye ko ang buhok ko. Parang black na siya, of course, kung gusto kong mag-fit in sa Pilipinas eh di pakulayan ang hair. Imagine ha kung blonde pa ako eh di super duper na mag-sta-stand-out ako. Iyong tatay kong anak ng nanay niya, mga blondies, ayokong naaalala ko sila. Psh!

Nagpoker-face na naman ako. Hindi niya naman kita eh.

But wait,