BAD but GOOD (BGMBB BOOK ll)

Chapter 37

Maez's POV

Pagdating ko sa puntod ni Kuya, nilapag ko yung regalo na nakita ko sa drawer ko at tinitigan yun.

"Sa sinulat mo dito Kuya.. parang nagpapaalam ka na.. at yun nga.. ng dahil sa katigasan ng ulo ko, nagpaalam ka nga" hindi ko mapigilan ang hindi malungkot ng sobra at yung luha ko na nagbabadya sa mata ko tumulo na

Napahiga ako sa damuhan. Wala na akong pakialam kung madumihan ako o hindi. Ewan ko. Parang nakaramdam ako ng antok. Hanggang sa nakatulog nga ako.

Nananaginip ako. Papasok ako ng kwarto ko at pinihit na yung door knob. Pagkabukas ko ng pinto, nakita ko si Kuya. Nakasandal malapit sa higaan ko habang nakangiti na nakatingin sakin. He's very handsome, as usual. That angelic face and as bright as sun smile of his, nakakamiss.

"K-kuya" sambit ko sa kanya habang naglakad papalapit sa kanya.

Umupo sya sa kama ko at ganun din ako. Nakangiti sya habang hinahaplos ang buhok ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapaluha. Si Kuya nasa harapan ko. Nasa tabi ko!

"Why are you crying, Maez?" Tanong nya habang pinapahiran ang luha ko

"You're here.. Kuya.."

"I told you i'm always right beside you." Nakangiti nyang sabi

"Ba-bakit mo ginawa yun? B-bakit kuya?" Tanong ko sa kanya. Kung hindi nya sana ako tinulak noon, andito pa sana sya ngayon

Ngumiti sya ng mapait

"I already accept the consequence before on doing that. That's why I don't have any regrets. If I did nothing and just shout there for you to stop, I would be living in misery, Maez. I'm happy. Very happy to see you grown up this handsome and healthy"

"Pero hindi ako yung gustong mabuhay nina Mommy at Daddy.." Umiiyak kong sabi

Pumikit sya saglit bago magsalita ulit

"Maez.. don't live like this. Don't wake up everyday and blame yourself for what happened.."

"Totoo naman kasi yung sinasabi nila eh.. kung sumunod lang talaga ako sa sinabi nila eh di sana andito ka pa ngayon.." Mas lalo akong naiyak. Ang sakit. Sobrang sakit

"It was my choice, Maez. I told you I don't have any regrets. I want you to be happy and ignore their rants. I'm really happy, Maez. Really.. Seeing you like this.." Ngumiti sya ng malapad

"Do you know what makes me sad? Is seeing you crying everytime they blame you for my choice. I know how much you suffer.. the burden.. i'm sorry for not being there to yell at them for incriminating you. You should stop blaming yourself, Maez. It's not realky your fault. You did nothing wrong. You should live well, okay? Like the way you live when I was still around you. I want to see those lost smile and laugh again.. Not the Maez I'm looking now that full of regrets and sorrow. Stop faking your smile and laugh. Live well, Maez."

Nakikita ko ang lungkot sa mata nya. Para na syang iiyak.

Bigla akong nagising at napaupo. Napatingin sa paligid ko. Nasa sementeryo pa pala ako.

Napahawak ako sa pisngi ko at basang basa ito. Napatingin ako sa puntod ni kuya at hindi ko na naman maiwasan na hindi maiyak.

At sa di inaasahan, biglang dumating si Thaeyo. Sinabihan ko sya tungkol sa panaginip ko at sa regalo ni Kuya sakin.

"Paano ko gagawin ang sinasabi mo Kuya?? Paano.."

Vanellope's POV

"Yes, send me the details. Naka online ako ngayon. Through gmail nalang, Ten ah?.. Okay.. Merry Christmas din at pakisabi na rin kay Kuya.. I miss you too."