Yaay! Sa wakas after 48 years may natapos na naman ako na story at hindi ito magiging impossible without my every loving self. Char. Ayun thank you to me dahil may mga naisip ako. Hahaha. Ano daw? Thank you kay God dahil binigyan niya ako ng angking talento sa pagsusulat na aking patuloy na hinuhubog sa pagdaan ng panahano. Thank you sa aking parents dahil without them there wouldn’t be me yaaay! Thank you sa aking mga readers dahil sainyo hindi ako tinamad na mag-update everyday. Thank you so much! Thank you dahil nakakatuwa kayo. You never fail to make me smile. Thank you sa compliments at lahat. Super thank you! I am so flattened. Halo-halong ideya ang naririto walang itensyon na kunin ang pagmamayari ng iba. Ako ang nag-isip nito kaya sana kung sino yung mga magkakaroon ng copy nito huwag niyong angkinin dahil kahit kelan hindi ito magiging sainyo. Ayun. Salamat sa mga nagtiwala! Huwag kayo mag-alala hindi dito nagtatapos. Yaaaaaaay! Lastly, sana mabasa ito ni Ranz. Yaaaay ulit. God bless us all. © All right reserved 2012
Thank you sa lahat ng sumuporta sa story ko na ito! yay. Thank you :) Anyway, you can post your reaction in this chapter. NO INSULT. NO FOUL WORDS.Kung wala kang magandang sasabihin huwag ka nalang magsalita. Okay?!
Talk to me on : @karapatriciaya
